อิทธิพลของการให้สังกะสีซัลเฟตต่อการเจริญเติบโต และปริมาณของแข็งทั้งหมดที่ละลายได้ ในน้ำอ้อยของอ้อยที่ปลูกภายใต้สภาพดินทราย

บทคัดย่อ

การขาดธาตุสังกะสีเป็นหนึ่งปัญหาที่ส่งผลต่อการเจริญเติบโตของอ้อย โดยเฉพาะดินทรายซึ่งเป็นดินที่พบการขาดธาตุสังกะสี การให้ปุ๋ยสังกะสีในระบบการปลูกอ้อยในพื้นที่ดินทรายจึงเป็นอีกหนึ่งแนวทางในการแก้ไขปัญหาการขาดธาตุสังกะสีรวมทั้งช่วยส่งเสริมการเจริญเติบโตของอ้อยได้ งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการให้สังกะสีต่อการเจริญเติบโต และปริมาณของแข็งทั้งหมดที่ละลายได้ในน้ำอ้อยของอ้อยที่ปลูกในพื้นที่ดินทรายเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยวางแผนการทดลองแบบ Randomized Complete Block Design (RCBD) จำนวน 5 กรรมวิธี 3 ซ้ำ: 1) ไม่ใส่ปุ๋ยเคมีและไม่ใส่ปุ๋ยสังกะสี (ควบคุม) 2) ใส่ปุ๋ยเคมีเพียงอย่างเดียว 3) ใส่ปุ๋ยเคมีร่วมกับปุ๋ยสังกะสีอัตรา 4 กิโลกรัมสังกะสีต่อเฮกตาร์ 4) ใส่ปุ๋ยเคมีร่วมกับปุ๋ยสังกะสีอัตรา 8 กิโลกรัมสังกะสีต่อเฮกตาร์และ 5) ใส่ปุ๋ยเคมีร่วมกับปุ๋ยสังกะสีอัตรา 10 กิโลกรัมสังกะสีต่อเฮกตาร์ผลการศึกษาการให้ปุ๋ยสังกะสีในรูปสังกะสีซัลเฟตในระบบการปลูกอ้อยของพื้นที่ดินทราย พบว่า ความสูงเส้นผ่านศูนย์กลางลำต้น ค่าความเขียวเข้มของใบ และปริมาณของแข็งทั้งหมดที่ละลายได้ในน้ำอ้อย ไม่มีความแตกต่างในแต่ละกรรมวิธี (P<0.05) อย่างไรก็ตามการใส่ปุ๋ยเคมีร่วมกับปุ๋ยสังกะสีอัตรา 4 กิโลกรัมสังกะสีต่อเฮกตาร์ส่งผลให้อ้อยมีการแตกกอสูงที่สุด (7.78 หน่อ/กอ) และแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบกับกรรมวิธีควบคุม และกรรมวิธีใส่ปุ๋ยเคมีเพียงอย่างเดียว