ผลของระดับกลีเซอรีนต่อคุณภาพฟิล์มย่อยสลายได้จากแป้งข้าวหอมมะลิ

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากรรมวิธีในการขึ้นรูปของฟิล์มย่อยสลายได้ทางชีวภาพที่มีผลต่อสมบัติของฟิล์ม ใช้แป้ง ข้าวหอมมะลิเป็นสารตั้งต้นในการขึ้นรูปฟิล์ม ใช้กลีเซอรีนเป็นสารเพิ่มความยืดหยุ่นที่ปริมาณ 0.75, 1.5 และ 2.25% W/V ตามลำดับ โดยทำการอบแห้งด้วยเครื่องอบแห้งลมร้อน เปรียบเทียบกับการอบแห้งด้วยเครื่องอบแห้งปั้มความร้อน โดยทำการ อบแห้งที่อุณหภูมิ 35 องศาเซลเซียส เพื่อศึกษาสมบัติเชิงกล ได้แก่ การต้านแรงดึง การยืดตัวของฟิล์ม และสมบัติทางกายภาพ ได้แก่ ค่าสี การละลายน้ำ อัตราการซึมผ่านของไอน้ำ ประยุกต์การห่อหุ้มอาหารด้วยการบรรจุบิสกิต และหาร้อยละการย่อย สลายของฟิล์ม ผลการทดลอง พบว่าการต้านแรงดึงมีค่าสูงเมื่อปริมาณกลีเซอรีนเพิ่มขึ้น ค่าสีโดยรวมมีค่าเฉลี่ย L*=77.98±1.20, a*=-1.58±0.22 และb*=7.35±0.55 การยืดตัว การละลายน้ำ และอัตราการซึมผ่านของไอน้ำ มีค่าเพิ่มขึ้นตามปริมาณการเพิ่ม ของกลีเซอรีน ความชื้นของฟิล์มอยู่ระหว่าง 8.68±0.69 - 10.59±0.83 %db เมื่อทำการทดสอบบรรจุกับผลิตภัณฑ์บิสกิต พบว่า ฟิล์มที่มีปริมาณกรีเซอรีนสูง ส่งผลให้ความชื้นของบิสกิตมีค่าสูงตามและความกรอบลดลง และเมื่อเปรียบเทียบกรรมวิธีในการ อบแห้ง พบว่าการอบแห้งด้วยเครื่องอบแห้งแบบปั้มความร้อน สามารถชะลอการซึมผ่านของไอน้ำ เข้าสู่บิสกิตได้ดีกว่า ส่งผลให้ คงความกรอบของผลิตภัณฑ์มีค่ามากกว่าการอบแห้งด้วยเครื่องอบแห้งแบบลมร้อน ฟิล์มที่เติมปริมาณกลีเซอรีนสูงใช้เวลาใน การย่อยสลายสั้น ฟิล์มย่อยสลายได้ทางชีวภาพจากแป้งข้าวหอมมะลิ สามารถประยุกต์ใช้เพื่อผลิตเป็นบรรจุภัณฑ์ทางชีวภาพ เพื่อทดแทนวัสดุสังเคราะห์ เพื่อช่วยลดปริมาณขยะที่ย่อยสลายได้ยากในอนาคตต่อไปได้