Species diversity of plants in Pha Dum community forest, Na Duang district, Loei province

Main Article Content

Wilailux Sudwilai

Abstract

      This research aimed to investigate the plant diversity within the Pha Dum community forest, located in Na Duang District, Loei Province. A total of 14 sampling plots, each measuring 20x20 m, were utilized to assess the diversity of trees, while a 5x5 m sampling plot was employed to examine understory plant diversity. The results revealed a rich variety of plant life, encompassing 29 families, 41 genera, and 45 species. Notably, the Rubiaceae stood out with 7 species, closely followed by the Dipterocarpaceae with 4 species. Among the tree species, Shorea obtusa Wall. ex Blume exhibited the highest Important Value Index (IVI) at 150.160, while Dipterocarpus obtusifolius Teijsm. ex Miq. followed with an IVI of 43.442. Furthermore, in the category of understory plants, Vietnamosasa pusilla (A.Chev. & A.Camus) T.Q. Nguyen had the highest importance value index (IVI) of 52.709, with Fimbristylis dichotoma (L.) Vahl following at 13.881. The species diversity index (H’) for trees and understory plants was calculated to be 3.034 and 2.645, respectively. The evenness value (J) was 0.996 for trees and 0.832 for understory plants, while the diversity value (D) were 7.531 and 7.454, respectively. It is noteworthy to mention that Gardenia sootepensis Hutch. was identified as a rare species within Thailand, and Scleropyrum pentandrum (Dennst.) Mabb. was identified as a globally rare species.




Article Details

Section
Original Articles

References

กรมป่าไม้ สำนักแผนงานและสารสนเทศ. (2564). ข้อมูลถิติกรมป่าไม้. สืบค้นเมื่อ 17 กรกฎาคม 2566, https://forestinfo.forest.go.th/Content/

file/stat2564/Binder%2064(1).pdf.

ก่องกานดา ชยามฤต. (2548). ลักษณะประจำวงศ์พรรณไม้.กรุงเทพฯ : สำนักงานหอพรรณไม้ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช.

ก่องกานดา ชยามฤต. (2550). ลักษณะประจำวงศ์พรรณไม้ 2. กรุงเทพฯ: สำนักงานหอพรรณไม้ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช.

ก่องกานดา ชยามฤต. (2551). ลักษณะประจำวงศ์พรรณไม้ 3. กรุงเทพฯ : สำนักงานหอพรรณไม้ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช.

กฤตวิชญ์ สุขอึ้ง, พรรณิภา วงค์ชัย และจุฬาลักษณ์ ลาเกิด. (2562). การศึกษาแหล่งพืชสมุนไพรในป่าพรุนํ้าจืดของอุทยานแห่งชาติภูซาง จังหวัดพะเยา. วารสารหน่วยวิจัยวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสิ่งแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้. 10(2), 263-271.

คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. (2565). ฐานข้อมูลยาและสมุนไพร. สืบค้นเมื่อ 25 ตุลาคม 2566. https://phar.ubu.ac.th/main/database.

ดอกรัก มารอด. (2554). เทคนิคการสุ่มตัวอย่างและการวิเคราะห์สังคมพืช. กรุงเทพฯ: คณะวนศาสตร์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

เต็ม สมิตินันท์. (2557). ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย (Thai Plant Names) ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2557. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ประชาชนจำกัด.

เทียมหทัย ชูพันธ์. (2562a). ความหลากหลายของพรรณไม้ในป่าชุมชนบ้านบัลลังก์ อำเภอโนนไทย จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์ และเทคโนโลยี. 1(1). 1-10.

เทียมหทัย ชูพันธ์. (2562b). พืชมีท่อลำเลียงในวนอุทยานไม้กลายเป็นหิน อำเภอบ้านตาก จังหวัดตาก. วารสารวิทยาศาสตร์บูรพา. 24(1), 170-189.

เทียมหทัย ชูพันธ์. (2564). พรรณพืชในป่าชุมชนภูประดู่เฉลิมพระเกียรติ อำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาศาสตร์ มข. 47(4), 673-690.

เทียมหทัย ชูพันธ์ และ วิไลลักษ์ ซูมสไตอินน์. (2557). ความหลากหลายของพรรณไม้ในวนอุทยานภูผาล้อม อําเภอนาด้วง จังหวัดเลย. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 34(4), 226-341.

บุญเลี้ยง สุพิมพ์, นรุวรรณ อยู่สำราญ, ปิยะพงษ์ ชุมศรี, มธุรส ชลามาตย์ และ อรทัย ปานเพชร. (2566). วารสารวิทยาศาสตร์บูรพา. 28(1), 1-19.

ราชันย์ ภู่มา. (2551). พืชหายากของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานหอพรรณไม้ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้พันธุ์พืชกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช.

ศรัญญา ก่อพันธ์, ธวัดชัย ธานี และสมบัติ อัปมระกา. (2562). ความหลากชนิดและการใช้ประโยชน์ของพืชสมุนไพรของกลุ่มชาติพันธุ์กุยในพื้นที่ป่าชุมชนโคกคูขาด บ้านคูสี่แจ อำเภอไพรบึง จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 38(3), 247-262.

สมหญิง บู่แก้ว, เพ็ญแข ธรรมเสนานุภาพ และ ธวัดชัย ธานี. (2552). ความหลากชนิดของพรรณไม้และการใช้ผลผลิตจากป่า ในป่าชุมชนโคกใหญ่ อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม. วารสารสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ. 7(1): 36-50.

สุฑารัตน์ คนขยัน, แววตา แสงศิริ และหัดฐญา ทิพย์

สนเท่ห์. (2562). พืชสมุนไพรในภูแม่นางม่อน เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูสีฐาน จังหวัดมุกดาหาร. วารสารวิทยาศาสตร์บูรพา. 24(2), 500-516.

สุรชาติ สินวรณ์ และณัฐบดี วิริยาวัฒน์. (2557). ความ

หลากหลายของสมุนไพรและการใช้ประโยชน์ในพื้นที่เขาพระ อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารวิจัย มสด สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 7(1), 1-19.

เอื้อมพร จันทร์สองดวง ดาริกา โพธิ์ศรี และอรอนงค์

น่าบัณฑิต. (2561). ความหลากหลายทางชีวภาพ

ระดับชนิดและการใช้ประโยชน์ของไม้ต้นในเขต

ป่าชุมชนโคกกุง ตำบลเกาะแก้ว อำเภอเสลภูมิ

จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิทยาศาสตร์และ

เทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 6(1),

-16.

เอื้อมพร จันทร์สองดวง, กัญญาพัชร ทะนะเวช, สุวรรณา

ลำใย, วิภาพร หลวงเทพ, มาลิตา คำมณี และน

ธภร ไชยธรรม. (2563). ความหลากหลาย

ระดับชนิดของพืชสมุนไพรในอำเภอสุวรรณภูมิ

จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารเกษตรศาสตร์และ

เทคโนโลยี. 1(2), 1-26.

Forest Herbarium. (2017). Threatened plants in

Thailand. Bangkok: Department of National

Parks, Wildlife and Plant Conservation.

Krebs, C.J. (1985). Ecology : The Experimental

Analysis of Distribution and Abundance. 3 rd ed. New York: Harper and Row.