Community Structure and Biodiversity of Insects in Rice Paddy Field at Different Varieties
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this current research was to determine the community structure together with biodiversity of insects that use rice paddy fields at various rice varieties. Three main varieties of rice i.e. RD 41, Pathum Thani 80 and Phitsanulok 2 in tiller stage from Thab Man sub-district, Taphan Hin district, Phichit province were selected. Three sampling plots of paddy field in each rice variety were chosen and insects were caught using sweeping net at 20 times/sampling plot during June to July 2017. All samples were identified based on external morphology. Fifty-Three insect species, 37 families obtained were representative of 11 orders. RD 41 showed the highest diversity (40 species). Herein, species diversity (H’) for all insect of all rice varieties was considered relatively high. However, the highest insect species diversity index (H’), Evenness (J’) and Simpson index (D) in RD 41 obtained from the pooled data set of this survey were 2.89, 0.82 and 0.91, respectively. Based on similarity index (Ss), the assemblage recorded of rice insect among various rice varieties shared ranging from 0.66-0.74. Additionally, the insect pests namely, Hydrellia philippin (F. Ephydridae), Prodiplosis longifila (F. Cecidomyiidae) and Edwardsiama hergmanni (F. Cicadellidae) were the dominant species. Whereas, Micraspis discolor (F. Coccinellidae), Agriocnemis pygmaea (F. Agrionidae) and Ommatius sp. (Asillidae)
were mainly exhibited in this time.
Article Details
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการเผยแพร่ในวารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มรย. นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มรย. หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มรย. ก่อนเท่านั้น
References
2. วันทนา ศรีรัตนศักดิ์. (2553). เพลี้ยกระโดดสีนำ้าตาล : ศัตรูข้าวตัวฉกาจของการปลูกข้าวนาชลประทานและมิติใหม่ของการจัดการ. วารสารวิชาการข้าว, 4(1), 72-82.
3. วันทนา ศรีรัตนศักดิ์ สุกัญญา อรัญมิตร และจินตนาไชยวงศ์. (2554). สถานการณ์การระบาดของเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลในประเทศไทย. วารสารวิชาการข้าว, 5(1), 79-89.
4. วีรยุทธ สร้อยนาค วีรเทพ พงษ์ประเสริฐ ไสว บูรณพานิชพันธ์ และสมชาย ธนสินชยกุล. (2556). ประสิทธิภาพของสารฆ่าแมลงบางชนิดต่อเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลในภาคเหนือตอนล่างของประเทศไทย. วารสารเกษตร, 29(3), 231-238.
5. สำนวน ฉิมพกา และวีรเทพ พงษ์ประเสริฐ. (2548). ปัจจัยที่มีผลต่อการใช้สารเคมีป้องกันกำจัดศัตรูข้าวของเกษตรกร อำเภอตะพานหิน จังหวัดพิจิตร. วารสารเกษตรนเรศวร, 8(1), 77-94.
6. สุวัฒน์ รวยอารีย์. (2554). การจัดการแมลงศัตรูข้าวโดยวิธีผสมผสาน. กรุงเทพฯ : กองกีฏและสัตววิทยา กรมวิชาการเกษตร.
7. รุ่งเกียรติ แก้วเพชร ปิยาภรณ์ วรานุสันติกูล ภาวัช วิจารัตน์ และศมาพร แสงยศ. (2557). ดัชนีความหลากหลายทางชนิดของศัตรูธรรมชาติของแมลงศัตรูข้าวในรูปแบบการปลูกข้าวที่ใช้สารเคมีและอินทรีย์ในพื้นที่ภาคเหนือตอนบน. วารสารวิทยาศาสตร์เกษตร, 45(2), 417-420.
8. Leclerg, E. L., Leonard, W. H. & Clark, A. G., (1966). Field Plot Technique. Minnesota: Burgess Publishing Company.
9. Ludwig, J. A. & Reynolds, J. F. (1988). Statistical Ecology. New York; John Wiley and Sons.
10. Mulder, C. P. Bazeley-White, H. E. Dimitrakopoulos, P. G. Hector A. Scherer-Lorenzen M. & Schmid, B. (2004). Species evenness and productivity in experimental plant communities. Oikos, 107, 50–63.
11. Pathak, M. D. & Khan, Z. R. (1994). Insect Peste of Rice. Phillippines: IRRI. Simpson, E. H. (1949). Measurement of Diversity. Nature, 163, 688.
12. Sorensen, T. A. (1948). A method of establishing groups of equal amplitude in plant sociology based on similarity of species content, and its application to analyses of the vegetation on Danish commons. Kongelige Danske Videnskabernes Selskabs Biologiske Skrifter, 5, 1-34.
