ผลของพันธุ์และสารแพกโคลบิวทราซอลต่อการเจริญเติบโต การออกดอก และการติดผลของเสาวรสเพื่อพัฒนาเป็นไม้ประดับกระถางรับประทานผลสด

บทคัดย่อ

เสาวรส (Passion fruit) เป็นผลไม้เศรษฐกิจของไทย นอกจากประโยชน์ในการบริโภคแล้วยังสามารถเป็นไม้ประดับได้ด้วย การทดลองนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการเจริญเติบโตในเสาวรสแต่ละพันธุ์กับระดับความเข้มข้นของสารแพกโคลบิวทราซอล เพื่อใช้ผลิตเสาวรสไม้ประดับกระถางรับประทานได้ โดยจัดการทดลองแบบ 4×3 แฟคทอเรียลในแผนการทดลองแบบสุ่มสมบูรณ์ มี 2 ปัจจัย ได้แก่ ปัจจัย A คือ เสาวรส 4 พันธุ์ ได้แก่ 1) จินซิน (Jinxin), 2) ไทนุงเบอร์ 1 (Tainong No.1), 3) เชี่ยวซานเจี่ยว (Xiaosanjiao) และ 4) พันธุ์พื้นเมือง ปัจจัย B คือ ระดับความเข้มข้นของสารแพกโคลบิวทราซอล ได้แก่ 0 (ควบคุม), 150 และ 300 mg L^-1 ผลการทดลองหลังการให้สาร 1, 3 และ 5 เดือน พบว่า ความยาวเถาและปล้อง และจำนวนปล้องใหม่ของเสาวรสทั้ง 4 พันธุ์ที่ได้รับสารมีค่าเฉลี่ยลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่การให้สารแพกโคลบิวทราซอลไม่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของความเข้มของสีใบ ส่วนเปอร์เซ็นต์การออกดอก พบว่า เสาวรสแต่ละพันธุ์มีการตอบสนองต่อการได้รับสารแพกโคลบิวทราซอลแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยไม่พบการออกดอกในพันธุ์พื้นเมืองตลอดการทดลอง อย่างไรก็ตาม มีเพียงเสาวรสพันธุ์จินซินที่ให้ผลผลิต นอกจากนี้พบว่าต้นที่รดสารที่ความเข้มข้น 300 mg L^-1 แสดงลักษณะยอดเป็นกระจุกแน่น สรุปได้ว่า เสาวรสพันธุ์จินซินที่ได้รับสารแพกโคลบิวทราซอลที่ความเข้มข้น 150 mg L^-1 เหมาะสมต่อการผลิตเป็นไม้ประดับกระถางรับประทานได้