ความต้องการการส่งเสริมการผลิตสับปะรดภูแลของเกษตรกรในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการการส่งเสริมการผลิตสับปะรดภูแลในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย โดยใช้แบบสัมภาษณ์เป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างเกษตรกรผู้ปลูกสับปะรดภูแลในตำบลบ้านดู่ และตำบลแม่ยาว จำนวน 145 ราย จากการศึกษา พบว่า เกษตรกรผู้ปลูกสับปะรดเป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 54.90 ปี จบการศึกษาในระดับประถมศึกษาตอนต้น ประสบการณ์ในการปลูกสับปะรดเฉลี่ย 11.50 ปี เกษตรกรส่วนใหญ่มีช่องทางจำหน่ายสับปะรดผ่านทางพ่อค้าคนกลาง มีพื้นที่ในการเพาะปลูกสับปะรดเฉลี่ย 13.23 ไร่ โดยใช้เงินทุนของตนเองในการเพาะปลูกสับปะรด และในปี พ.ศ.2564 เกษตรกรมีรายได้จากการจำหน่ายสับปะรดเฉลี่ย 22,516.55 บาทต่อรอบการผลิต เกษตรกรได้รับข่าวสารเกี่ยวกับการปลูกสับปะรด จากเกษตรกรเพื่อนบ้าน ส่วนใหญ่ไม่ได้รับการติดต่อกับเจ้าหน้าที่ส่งเสริมการเกษตร เกษตรกรมีความต้องการความรู้ในการผลิตสับปะรดในระดับน้อย ( = 1.52) และความต้องการได้รับการถ่ายทอดความรู้ผ่านวิธีการส่งเสริมการเกษตรในการผลิตสับปะรดภูแลในระดับน้อย ( = 1.40) อย่างไรก็ตามเกษตรกรประสบปัญหาเรื่องเงินทุนในการผลิตสับปะรด และราคาผลผลิตต่ำ นอกจากนี้ปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการความรู้ในการผลิตสับปะรดภูแลของเกษตรกร (Y₁) พบว่า แหล่งเงินทุนในการเพาะปลูก มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับตัวแปรตามอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และ อายุ ปริมาณผลผลิตมีความสัมพันธ์เชิงลบกับตัวแปรตามอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ตามลำดับ และปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการได้รับการถ่ายทอดความรู้ผ่านวิธีการส่งเสริมการเกษตร (Y₂) พบว่า แหล่งเงินทุนในการเพาะปลูกมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับตัวแปรตามอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และ อายุ มีความสัมพันธ์เชิงลบกับตัวแปรตามอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ตามลำดับ