In Vitro Propagation of Dendrobium scabrilingue Linld.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Dendrobium scabrilingue Lindl. is a species of wild orchid that is found in the northern part of Thailand. However, its numbers in the wild are rapidly decreasing. This study focuses on in vitro propagation of Dendrobium scabrilingue Lindl. Seeds were treated with Vacin and Went medium (VW) for 9 weeks to induce protocorms. They were then cultured on VW liquid medium supplemented with 6-benzyladenine (BA) at 1, 2, and 3 ml/L for 6 weeks to produce protocorm-like bodies (PLBs). The results showed that the highest number of PLBs (12.4 PLBs per protocorm) formed on VW medium supplemented with 2 mg/L BA. The PLBs were then cultured on VW liquid medium supplemented with 1, 2, and 3% sucrose. After 6 weeks of culturing, the most productive result was found to be VW with 1% sucrose medium, which produced a ratio of shoots per explant of 1.68, a shoot length of 1.18 cm, and a leaf number of 1.85. The seedlings were cultured on VW medium supplemented with organic additives, namely coconut water, potato mash, tomato juice, banana mash and a mix of these substances. After culturing for 12 weeks, it was found that seedlings cultured on VW medium supplemented with potato mash has the highest growth characteristics at 11.36 shoots per explant and with a length of 0.81 cm. In order to produce mature seedlings, the orchids were transferred to a different VW medium containing mashed potato and activated charcoal and cultivated for a further 17 weeks. Finally, three different planting materials were chosen to test the survival, growth and development of seedlings after being transferred to greenhouse for 4 weeks. The results indicated that the highest percentage of survival (87%) was obtained when sphagnum moss was used as the planting material.
Article Details
King Mongkut's Agricultural Journal
References
จิตราพรรณ พิลึก. 2539. เอื้องแซะหลวง. นิตยสารไม้ดอก 1(6): 74-77.
ณัชชา วิสุทธิเทพกุล. 2548. การเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชที่หายากและใกล้จะสูญพันธุ์. ใน รายงานการประชุมความหลากหลายทางชีวภาพด้านป่าไม้และสัตว์ป่า. กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช. น. 368-374. โรงแรมรีเจ้นท์, เพชรบุรี.
ธนวดี พรหมจันทร์, สุภาวดี รามสูตร และปรีดา บุญเวศน์. 2559. ผลของผงถ่านและวัสดุปลูกต่อการเจริญเติบโตและอัตรารอดชีวิตของต้นกล้วยไม้เอื้องกุหลาบกระเป๋าปิด. วารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช 35(2): 53-61.
ธีรพล พรสวัสดิ์ชัย และพิมพ์ใจ อาภาวัชรุตม์. 2550. ผลของน้ำตาลซูโครสต่อการเจริญเติบโตและการสร้างหัวในสภาพหลอดแก้วของกล้วยไม้ดินนางอั้วสาคริก. วารสารเกษตร 23(3): 197-205.
นาตยา มนตรี และนิเวศ แซ่ซ้ง. 2557. การขยายพันธุ์กล้วยไม้ช้างผสมโขลงในสภาพปลอดเชื้อ. แก่นเกษตร 42(ฉบับพิเศษ 1): 159-601.
บัวสอน โบราสี และอารยา อาจเจริญ เทียนหอม. 2557. การงอกของเมล็ดและการพัฒนาต้นอ่อนเอื้องเขาแกะในสภาพปลอดเชื้อ.
แก่นเกษตร 42 (ฉบับพิเศษ 3): 524-528.
ประเทืองศรี สินชัยศรี, ธวัชชัย ศศิผลิน, ชูเกียรติ เทพสาร และนงเยาว์ ทองตัน. 2538. การวิจัยและพัฒนาสกัดกลิ่นหอมจากดอกกล้วยไม้ป่า
เอื้องแซะ. วารสารวิชาการเกษตร 13(2): 136-141.
ประพันธ์ โอสถาพันธุ์, ลักขณา เพ็ชรประดับ, นันทฤทธิ์ โชคถาวร, เบญจวรรณ สมบูรณ์, ชิต อินปรา และสมยศ มีสุข. 2554. รายงานผลการวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง การผลิตเอื้องแซะหอมเชิงพาณิชย์เพื่ออุตสาหกรรมเครื่องหอม. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ภาวิณี ศิริสม. 2557. การปรับปรุงวิธีการชักนาให้เกิดโปรโตคอร์มและการพัฒนาเป็นต้นใหม่ของกล้วยไม้ลูกผสมสกุลหวาย.
ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาความหลากหลายทางชีวภาพ สถาบันวิจัยวลัยรุกขเวช, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ภุมรินทร์ คงมณี. 2544. การศึกษาการงอกของเมล็ดและการเจริญเติบโตของต้นกล้าเอื้องแซะหลวงในสภาพปลอดเชื้อ.
ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาพืชสวน คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
มณเทียน แสนดะหมื่น, สุริยนต์ ดีดเหล็ก และสุทัด ปินตาเสน. 2555. การวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีการขยายพันธุ์กล้วยไม้เอื้องแซะ.
ใน รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา 2551-2560. น. 1-11. กรุงเทพฯ: กรมวิชาการเกษตร.
ระพี สาคริก. 2546. การปลูกกล้วยไม้เป็นการค้าและการพัฒนาบนพื้นฐานความมั่นคง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วราภรณ์ ภูตะลุน. 2557. เทคโนโลยีเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชสมุนไพร: จากพื้นฐานสู่การประยุกต์ใช้ทางเภสัชศาสตร์. ขอนแก่น:
บริษัท ขอนแก่นพิมพ์พัฒนา จำกัด.
วิวัฒน์ วุฒิพันธไชย. 2529. ผลของอายุฝัก การเติมมันฝรั่ง น้ำมะพร้าว และถ่านในอาหารสำหรับเพาะเมล็ดกล้วยไม้รองเท้านารีเหลืองปราจีน (Paphiopedilum concolor). ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาพืชสวน คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เศรษฐมันตร์ กาญจนกุล. 2552. กล้วยไม้ไทย. กรุงเทพฯ: เศรษฐศิลป์.
อาทิตยา ชายคีรี และวราภรณ์ ฉุยฉาย. 2560. ผลของสูตรอาหารต่อการเจริญเติบโตของกะเรกะร่อนปากเป็ดในสภาพปลอดเชื้อและผลของปุ๋ย
ในการอนุบาลหลังออกปลูก. แก่นเกษตร 45 (ฉบับพิเศษ): 1197-1202.
อาภรณ์ อุดมศิลป์. 2556. พืชอนุรักษ์ในบัญชีไชเตส (CITES) กล้วยไม้ป่าในผืนป่าตะวันออก ตอนที่ 1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
Arditti, J. 2008. Micropropagation of orchids. Australia: Blackwell Publishing.
Arditti, J., and Pridgeon, A. 2013. Orchid biology: reviews and perspectives, VII. Netherlands: Springer Science & Business Media.
Cardoso, J. C., Zanello, C. A., and Chen, J. T. 2020. An overview of orchid protocorm-like bodies: mass propagation, biotechnology, molecular aspects, and breeding. International Journal of Molecular Sciences 21(3): 985.
Hdider, C., and Desjardins, Y. 1994. Effects of sucrose on photosynthesis and phosphoenolpyruvate carboxylase activity of in vitro cultured strawberry plantlets. Plant Cell, Tissue and Organ Culture 36(1): 27-33.
Huetteman, C. A., and Preece, J. E. 1993. Thidiazuron: a potent cytokinin for woody plant tissue culture. Plant Cell,
Tissue and Organ Culture 33: 105-119.
Kaur-Sawhney, R., Flores, H. E., and Galston, A. W. 1980. Polyamine-induced DNA synthesis and mitosis in oat leaf protoplasts.
Plant Physiology 65(2): 368-371.
Knudson, L. 1946. A new nutrient solution for the germination of orchid seed. American Orchid Society Bulletin 15: 214-217.
Kunakhonnuruk, B., Inthima, P., and Kongbangkerd, A. 2018. In vitro propagation of Epipactis flava Seidenf., an endangered rheophytic orchid: a first study on factors affecting asymbiotic seed germination, seedling development and greenhouse acclimatization. Plant Cell, Tissue and Organ Culture 135(3): 419-432.
Pan, M. J., and Van Staden, J. 1998. The use of charcoal in in vitro culture – A review. Plant Growth Regulation 26: 155-163.
Seidenfaden, G., and Smitinand, T. 1959. The orchid of Thailand: A preliminary list. Bangkok: The Siam Society.
Sagaya, M. B., and Divakar, K. M. 2015. In vitro micropropagation of Dendrobium crepidatum lindl. using fruit capsule.
International Journal of Engineering Development and Research 3(4): 212-216.
Vacin, E., and Went, F. W. 1949. Some pH changes in nutrient solutions. Botanical Gazette 110: 605-613.
Zhao, P., Wu, F., and Feng, F. 2008. Protocorm-like body (PLB) formation and plant regeneration from the callus culture of Dendrobium candidum Wall ex Lindl.. In Vitro Cellular and Developmental Biology - Plant 44: 178-185.
