การพัฒนาความสามารถในการพูดภาษาจีนเพื่อการสื่อสารโดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนเชิงผลิตภาพสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6
คำสำคัญ:
ผลการเรียนรู้, ความสามารถในการพูดภาษาจีนเพื่อการสื่อสาร, รูปแบบการเรียนการสอนเชิงผลิตภาพบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลการเรียนรู้ภาษาจีนก่อนและหลัง การใช้รูปแบบการเรียนการสอนเชิงผลิตภาพ 2) เปรียบเทียบความสามารถในการพูดภาษาจีน เพื่อการสื่อสารโดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนเชิงผลิตภาพ 3) ศึกษาความสามารถในการผลิต ผลงานหลังการใช้รูปแบบการเรียนการสอนเชิงผลิตภาพ และ 4) ศึกษาความคิดเห็นของนักเรียน ต่อรูปแบบการเรียนการสอนเชิงผลิตภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 6 โรงเรียนราชินีบูรณะ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม ที่กำลังศึกษาอยู่ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2560 จำนวน 50 คน โดยใช้วิธีสุ่มอย่างง่ายด้วยการจับฉลาก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดผลการเรียนรู้ แบบประเมินความสามารถในการพูดภาษาจีน เพื่อการสื่อสาร แบบประเมินความสามารถในการผลิตผลงาน และแบบประเมินความคิดเห็น การรวบรวมและการวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าร้อยละ (%) ค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) สถิติทดสอบ t-test แบบ Dependent, One Sample t-test One-Way ANOVA เปรียบเทียบรายคู่ โดยใช้เชฟเฟ่ และการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1) หลังการทดลอง นักเรียนมีผลการเรียนรู้ภาษาจีนสูงกว่าก่อน การทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) หลังการทดลอง นักเรียนมีความสามารถ ในการพูดสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ความสามารถ ในการผลิตผลงานของนักเรียนหลังการทดลองอยู่ในระดับดีมาก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4) หลังการทดลอง นักเรียนมีความคิดเห็นในภาพรวมอยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุด
Downloads
เอกสารอ้างอิง
ข่าวออนไลน์ RYT9. (2549). แผนยุทธศาสตร์ส่งเสริมการเรียนการสอนภาษาจีนเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ พ.ศ.2549-2553 กระทรวงศึกษาธิการ. เข้าถึงได้จาก https://www.ryt9.com/s/cabt/69656.
จันทร์เพ็ญ เชื้อพานิช. (2549). รูปแบบการเรียนการสอนเชิงผลิตภาพสู่การจัดการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2550). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
ปัทมา ชั้นอินทร์งาม. (2556). ผลการเรียนด้วยชุดสื่อประสมร่วมกับกิจกรรมการสอนที่เน้นการพูดที่ส่งผลต่อความสามารถทางการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนวัดหอมเกร็ด (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร,กรุงเทพฯ.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์และคณะ. (2549). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนแบบ CRP. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภัทรธิดา วอนยอดพันธุ์. (2550). การเปรียบเทียบผลการเรียนรู้ วิชาทักษะภาษาไทยเพื่ออาชีพ เรื่องการพูดต่อที่ประชุมของนักศึกษา ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 1 โดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนบทบาทสมมติกับการสอนแบบปกติ (วิทยานิพนธ์ครุศาสตร มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, ลพบุรี.
รัตชนก เมืองเชียงหวาน. (2558). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม วิชาภาษาจีน โดยบูรณาการข้อมูลท้องถิ่นราชบุรี ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
โรงเรียนบางบัวทองราษฏร์บำรุง. (2550). รายงานพัฒนาคุณภาพการศึกษาประจำปีการศึกษา 2550. นนทบุรี. วรรณพรรณ เลิศวัตรกานต์. (2556). การพัฒนาชุดกิจกรรมโดยเน้นงานปฏิบัติเพื่อฝึกทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนมารี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
วาสนา อุตสาหะ. (2555). การพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้กิจกรรมนันทนาการ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร,กรุงเทพฯ.
ศิริวรรณ วณิชวัฒนวรชัย. (2558). วิธีสอนทั่วไป. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ นครปฐม.
สือ ยี่. (2550). ผลการสอนโดยใช้เกมที่มีต่อความสามารถในการพูดภาษาจีนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, นครสวรรค์.
สุณิสา เกียวกุล. (2548). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่สอนโดยวิธีการสอน 4MAT (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
สำนักพัฒนาการจัดการศึกษา, กระทรวงศึกษาธิการพื้นฐาน. (2555). ทักษะการคิดและความสามารถเฉพาะตน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
สำนักความสัมพันธ์ต่างประเทศ สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2555). การประชุมหารือความร่วมมือด้านการเรียนการสอนภาษาจีน. สืบค้นจาก https://www.ops.moe.go.th/home/index.php?option=com_content&view=article&id=602:2012-06-18-07-00-42&catid=34:2012-04-27-04-51-31&Itemid=69
Freeman, D. a. R. (1996). Teacher learning in language teaching. Cambridge: Cambridge University Press.
Zhang, J. Jinjun, Qiu, N., & Zhang, J. Jie. (2009). The report of linking research between HSK and Chinese Proficiency Scales for speakers of other languages. ChineseExaminations2009. Foreign Language Teaching and Research Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎจันทรเกษม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
