Sexual Harassment of Secondary School Students in Bangkok: A Study Regarding Offenders and Victims
Keywords:
Sexual Harassment, Secondary School Students, BangkokAbstract
Sexual harassment is a human rights violation. No individual should perpetrate or be a victim of such acts. The aim of this article research was to study and compare the ratio of sexual harassment offenders and victim among a group of secondary school students separate by genders, sexuality and education level. The sample were 1,006 secondary school students living in Bangkok, Thailand providing their responses to uestionnaires via online system. The data were analyzed using frequency, percentage and Chi-square Homogeneity test with significant difference at .05.
The research results showed that the majority of sexual harassment behaviors were conducted by and to their friends. The main of sexual harassment behaviors conducted were making sex-related jokes, body-shaming by criticizing physical appearance and other people’s parts of body, and verbally harassing others with discussions on sex-related topics. When compare the ratio of sexual harassment behavior, it was found that male and female students appeared to result with significant difference at .05 and in terms of sexuality and education level no significant difference. In addition, it could be observed in the last aspect of findings that the ratio of sexual harassment victims among male and female students, heterosexual and LGBTQ+ students, and junior-high school and high school students resulted in significant difference at .05.
As could be observed here that the research findings have reflected the severity of sexual harassment among high school students. Family and educational institutions could be required to play a crucial role in raising students' awareness and understanding of how inappropriate sexual harassment behaviors are, as sexual harassment should neither be perpetrated nor experienced by anyone.
Downloads
References
กฤษณาพร แจ่มจิตร. (2564). การโดนคุกคามทางเพศของนักศึกษาในสถานที่บันเทิง เขตบางพลัด. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์และการจัดการสังคม, 3(2), 1-10.
งานตรวจสอบภายในและงานนิติกร โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์. (2563). แนวปฏิบัติเพื่อป้องกันและแก้ไขปัญหาการล่วงละเมิดหรือคุกคามทางเพศในที่ทำงานของโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์. โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์.
ชุตินาถ ศักรินทร์กุล และอลิสา วัชรสินธุ. (2557). ความชุกของการข่มเหงรังแกและปัจจัยด้านจิตสังคมที่เกี่ยวข้องในเด็กมัธยมต้น เขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 59(3), 221-230.
ไชโย นิธิอุบัติ. (2563). การถูกคุกคามทางเพศและการถูกล่วงละเมิดทางเพศของผู้หญิงในนวนิยายภายใต้สังคมที่เปลี่ยนแปลง. สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
นิชา ภุมมา. (2563). พฤติกรรมการใช้เฟซบุ๊กของวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานครที่ส่งผลต่อการเกิดภัยคุกคามทางเพศ [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ปณิธี บราวน์. (2557). ความหลากหลายทางเพศกับพหุวัฒนธรรมในสังคมไทย: การสำรวจองค์ความรู้. วารสารสังคมศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 44(2), 51-70.
สมสรรค์ อธิเวสส์. (2557). การคุกคามทางเพศบนสังคมออนไลน์. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 7(3), 901-916.
สรานนท์ อินทนนท์. (2563). การสื่อสารที่สร้างความเกลียดชัง. มูลนิธิส่งเสริมสื่อและเยาวชน.
สกล วรเจริญศรี. (2559). การข่มเหงรังแก. สารานุกรมศึกษาศาสตร์, 51(2559), 13-20.
สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2560). จิตวิทยาและวิทยาการเรียนรู้. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุวรา แก้วนุ้ย และทักษพล ธรรมรังสี. (2558). พฤติกรรมการคุกคามทางเพศในกลุ่มเด็กและเยาวชนภายใต้อิทธิพลการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 5(2), 233-243.
อัมพร ธำรงลักษณ์. (2552). การคุกคามทางเพศในโรงเรียนมัธยมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร: สาเหตุและข้อเสนอทางนโยบาย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 1(1), 31-47.
Bandura, A. (1986). Social Foundations of Thought and Action: A Social Cognitive Theory. Prentice Hall.
Center for Victim Advocacy and Violence Prevention. (2010). Sexual Harassment. University of South Florida. https://www.usf.edu/student-affairs/victim-advocacy/types-of-crimes/sexualharassment.pdf
Civil Rights Department, State of California. (2022). Sexual Harassment. https://calcivilrights.ca.gov/wp-content/uploads/sites/32/2020/03/Sexual-Harassment-Fact-Sheet_ENG.pdf
International Labour Organization. (2012). Sexual harassment in the world of work. https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---dgreports/---gender/documents/briefingnote/wcms_738115.pdf
National Partnership for Women & Families. (2023). Sexual Harassment and the Gender Wage Gap. https://www.nationalpartnership.org/our-work/resources/economic-justice/fair-pay/sexual-harassment-and-the-gender-wage-gap.pdf
Weinberg, J. D., & Nielsen, L. B. (2017). What is Sexual Harassment? An Empirical Study of Perceptions of Ordinary People and Judges. Saint Louis University Public Law Review, 36(1), 38-58.
World Health Organization. (2012). Sexual violence. https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/77434/WHO_RHR_12.37_eng.pdf
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Chandrakasem Rajabhat University

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎจันทรเกษม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
