แนวทางการพัฒนากฎหมายส่งเสริมกีฬาฟุตบอลเยาวชน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประวัติความเป็นมา กฎหมาย และนโยบายที่เกี่ยวข้องกับกีฬาฟุตบอลเยาวชนของประเทศไทยเปรียบเทียบกับต่างประเทศ 2) ศึกษาและวิเคราะห์สภาพปัญหาและอุปสรรคทางกฎหมายเกี่ยวการพัฒนากีฬาฟุตบอลเยาวชนในประเทศไทย และเสนอแนะแนวทางการพัฒนากฎหมายส่งเสริมกีฬาฟุตบอลเยาวชนที่เหมาะสมกับบริบทของประเทศไทย ดำเนินการวิจัยโดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ

ผลการวิจัยพบว่า ราชอาณาจักรสเปน ประเทศอังกฤษ และประเทศญี่ปุ่น ต่างก็มีกฎหมายในการคุ้มครองสิทธิขั้นพื้นฐานของเยาวชน เช่น สิทธิด้านสัญญา แรงงาน และการศึกษา อันเป็นกฎหมายฝ่ายนิติบัญญัติที่มีสภาพบังคับเข้มงวด ด้านการบริหารจัดการและการพัฒนาฟุตบอล จะใช้กฎระเบียบ กติกาขององค์กรกีฬาระหว่างประเทศและสมาคมฟุตบอล อันเป็นมาตรการแบบยืดหยุ่นผ่อนปรน ซึ่งมีการวางมาตรฐานด้านต่าง ๆ ไว้อย่างเป็นระบบและเป็นเอกภาพทำให้มีปรัชญาในการพัฒนาฟุตบอลเยาวชนไปในแนวทางเดียวกันในทุกระดับ ในขณะที่ประเทศไทยยังขาดความเป็นเอกภาพทั้งในแง่องค์กรและการบริหารจัดการ ปัญหาด้านสัญญาจ้าง การคุ้มครองนักฟุตบอลเยาวชน การฝึกสอนและการจัดการแข่งขัน การขาดมาตรการรองรับนักฟุตบอลที่ไม่ประสบความสำเร็จ แม้ในแผนแม่บทพัฒนาฟุตบอลแห่งชาติ ระยะยาว 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579) จะกำหนดแผนการสร้างคุณลักษณะเฉพาะของนักฟุตบอลเยาวชนไทยเอาไว้ ทั้งได้รับการรับรองคุณภาพจากสมาพันธ์ฟุตบอลแห่งเอเชีย (Asian Football Confederation : AFC) แต่แผนแม่บทนี้ไม่มีสภาพบังคับทางกฎหมายให้ผู้เกี่ยวข้องต้องนำไปปฏิบัติ จึงไม่เกิดประสิทธิผลในวงกว้างได้ตาม
ที่ตั้งเป้าหมายไว้

แนวทางในการพัฒนากฎหมายเพื่อส่งเสริมกีฬาฟุตบอลเยาวชนของประเทศไทย จึงควรกำหนดให้มีองค์กรหลักในการทำหน้าที่พัฒนากีฬาฟุตบอลเยาวชนเพียงหน่วยงานเดียว พัฒนานโยบาย และแผนงานให้เป็นมาตรการทางกฎหมายคุ้มครองสิทธินักฟุตบอลเยาวชน และแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติส่งเสริมกีฬาอาชีพ พ.ศ.2556 ให้ครอบคลุมถึงนักกีฬาฟุตบอลเยาวชน รวมไปถึงควรใช้มาตรการทางภาษีส่งเสริมให้ภาคเอกชนเข้ามามีส่วนร่วมในการสนับสนุนและพัฒนากีฬาฟุตบอลเยาวชน เพื่อให้กีฬาฟุตบอลเยาวชนของไทยเกิดการพัฒนาอย่างมีประสิทธิภาพ และยั่งยืนต่อไป