การพัฒนาพันธุ์อังกาบ

Main Article Content

มนต์ระวี พีราวัชร
อดิศร กระแสชัย

บทคัดย่อ

การผสมตัวเองและผสมข้ามอังกาบ 2 ชนิด 4 พันธุ์จำนวน 16 คู่ผสม พบว่าพันธุ์สีแดงเท่านั้นที่ผสมตัวเองได้สำหรับการผสมข้ามต้องใช้พันธุ์สีแดงเป็นต้นพ่อเท่านั้นและต้องใช้วิธีเพาะเลี้ยงเอมบริโอ เนื่องจากฝักจะฝ่อหลังจากพัฒนาไปได้เพียง 24 วัน ลูกผสมให้สีดอกในรูปแบบของ non-mendelian gene และสามารถคัดเลือกต้นลูกผสมที่มีลักษณะเลื้อย ทรงพุ่มแคระกระทัดรัด อีกทั้งยังได้ลูกผสมที่มีสีใหม่คือ สีชมพู สีบานเย็นและสีม่วงอ่อน  จากการศึกษาจำนวนโครโมโซมปลายรากพบว่า พันธุ์สีม่วง (V) สีขาว (W) และสีขาวแถบม่วง (WV) มีจำนวนเท่ากันคือ 38 ส่วนพันธุ์สีแดง (R) มี 40 ลูกผสม VxR WxR และ WVxR มีความแปรปรวนของจำนวนโครโมโซม ตั้งแต่ 37-40

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม. 2536. พจนานุกรมสมุนไพรไทย. หจก. ประชุมทองการพิมพ์, กรุงเทพฯ 981 น.
อดิศร กระแสชัย. 2541. การรวบรวมพืชพื้นถิ่นเพื่อพัฒนาเป็นไม้ดอกไม้ประดับ. ภาควิชาพืชสวน คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่,เชียงใหม่. 44 น.
Dyer, a. F. 1979. Investigation Chromosome. Edward Arnold (Publishers) Ltd. London.
Vacin, E. and F. Went. 1949. Some pH Changes in nutrient Solution. Bot. Ga2. 110. 605-613