การปรับปรุงพันธุ์เห็ดนางรมชนิดฟลอริดาโดยการผสมพันธุ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การผสมพันธุ์แบบ Mono-mono crossing ระหว่างเห็ดนางรมชนิดฟลอริดา และเห็ดลูกผสม KDCM4 คัดลูกผสมที่มีลักษณะดีได้ 12 สายพันธุ์ เมื่อนำลูกผสมทั้งหมด มาเปรียบเทียบผลผลิต ทั้งในฤดูฝนและฤดูหนาว พบว่าในฤดูหนาว โดยเฉลี่ยจะมีการเจริญเติบโต และให้ผลผลิตสูงกว่าในฤดูฝน สายพันธุ์ที่ให้ผลผลิตสูงสุด คือสายพันธุ์ที่ 3 (Py2 x A7) ให้ผลผลิตเฉลี่ย 195.8 กรัม / ถุง นำเส้นใยนิวเคลียสเดี่ยว (Monokaryotic mycelium) ของสายพันธุ์นี้ (Py2 X A7) ไปผสมแบบ Di-mon crossing กับสายพันธุ์ ที่เป็นเครือญาติเดียวกัน 5 สายพันธุ์ คือ KD1, KD3, KDCM2, KDCM3, KDCM4 และลูกผสมที่ให้ผลผลิตเฉลี่ยรองลงมาอีก 5 สายพันธุ์ คือสายพันธุ์ที่ 1 (Py6 x A9), 4 (Py8 x A7), 5 (Py6 x A1), 6 (Py3 x A1), 7 (Py3 x A7) รวมทั้งตัวมันเอง คือสายพันธุ์ที่ 3 (Py2 x A7) ได้ลูกผสมทั้งหมด 220 คู่ผสม แต่พบข้อยึดระหว่างเซล 187 คู่ผสม คัดเลือกสายพันธุ์ที่มีลักษณะดีได้ 9 สายพันธุ์ คือมีสีครีม ถึงครีมเข้ม ฟอร์มดอกกลม เส้นผ่าศูนย์กลางหมวกดอกประมาณ 3-5.5 ซม และมีความเปราะค่อนข้างมาก เมื่อนำมาเปรียบเทียบผลผลิตกับเห็ดนางรมต้นกำเนิด พบว่าเห็ดนางรมชนิดฟลอริดาให้ผลผลิตเพียง 134.2 กรัม / ถุง ในขณะที่สายพันธุ์ลูกผสมที่ได้ มีจำนวน 4 สายพันธุ์ ที่ให้ผลผลิตสูงกว่า ซึ่งให้ค่าเฉลี่ยเป็น 168.2, 144.2, 148.2, 144.1 กรัม / ถุง ตามลำดับ
Article Details
References
สมาน ชินเบญจพล. 2523. ทฤษฎีและหลักปฏิบัติในการเพาะเห็ดแชมปิญองและเห็ดเป๋าฮื้อ. ภาควิชาส่งเสริมและเผยแพร่การเกษตร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.144 หน้า.
Chang, S.T. 1982. Sexuality and strain improvement in edible mushroom. Mushroom Newsletter for the tropics. 6(1): 2-6.
Eger, G. 1974. Rapid method for breeding Pleurotus ostreatus. Mushroom Science IX (Part I): 567- 573.
Stamets, P. and Chilton, J.S. 1983. The Mushroom Cultivator. Agarikon Press, Washington. 195p. Zadrazil, F. 1978. Cultivation of Pleurotus, P. 521-554. In S.T. Chang and W.A. Hayes(eds). The Biology and Cultivation of Edible Mushroom. Academic Press, New York.