การเปลี่ยนแปลงธาตุอาหารในใบและก้านช่อดอก-ช่อผล ของลำไยพันธุ์ดอในระยะดอกเริ่มบานถึงผลแก่

บทคัดย่อ

การวิเคราะห์ปริมาณธาตุไนโตรเจน (N) ฟอสฟอรัส (P) โพแทสเซียม (K) แคลเซียม (Ca) แมกนีเซียม (Mg) สังกะสี (Zn) ทองแดง (Cu) และเหล็ก (Fe) ในใบที่ 2 ใต้ช่อดอก-ช่อผล และก้านช่อดอก-ช่อผล ของลำไยพันธุ์ดอทุกเดือนตั้งแต่ระยะดอกเริ่มบาน(เดือนมีนาคม) ถึงระยะผลแก่ (เดือนสิงหาคม) ที่สาขาไม้ผล มหาวิทยาลัยแม่โจ้ พบว่า ในส่วนของใบ ปริมาณ N สูงในระยะดอกบาน (1.80%) และลดลงในช่วงการพัฒนาของผล โดยมีค่าต่ำสุดเมื่อผลแก่ (1.46%) ในทางกลับกัน Ca และ Mg มีค่าเพิ่มขึ้นเมื่อระยะเวลาเพิ่มขึ้นปริมาณ Zn ในใบเพิ่มขึ้นในระยะแรกของการติดผล (เม.ย. -พ.ค. ) และลดลงในระยะสร้างเนื้อ (มิ.ย. -ส.ค.) ส่วน Fe เพิ่มขึ้น 2 ระยะคือ ในช่วงเดือนพ.ค-มิ.ย. และในเดือน ส.ค. ขณะที่ปริมาณของ P, K, Mn และ Cu ค่อนข้างคงที่ตลอดช่วงของการพัฒนาผล การเปลี่ยนแปลงธาตุอาหารในส่วนของก้านช่อดอก-ช่อผล พบว่า N และ P มีแนวโน้มลดลงในระยะติดผลอ่อน (เม.ย.) และมีค่าต่ำสุดเมื่อผลแก่ ในขณะ Ca มีค่าต่ำสุดในระยะดอกบาน (0.78%) และเพิ่มขึ้นอย่างมากในระยะติดผล (1.34%) โดยยังอยู่ในระดับที่สูงจนกระทั่งผลแก่ปริมาณของ K ลดลงอย่างมากในระยะสร้างเนื้อและคงระดับนั้นจนถึงระยะผลแก่ ระดับของ Mg, Mn และ Cu ลดลงและไม่เปลี่ยนแปลงภายหลังการติดผล Zn ลดลงในช่วงเดือน พ.ค.-ก.ค. และกลับเพิ่มสูงอีกครั้งในระยะผลแก่  ส่วน Fe มีค่าค่อนข้างคงที่ตลอดช่วงการพัฒนาของผล (91-152 ppm) แต่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในระยะผลแก่ (411 ppm)

โดยทั่วไปปริมาณของ N, P และ K ในส่วนของก้านช่อดอก-ช่อผล มีค่าสูงกว่าในส่วนของใบ ในขณะที่ Ca, Mg และ Mn ในใบมีค่าสูงกว่าในก้านช่อดอก-ช่อผล