อิทธิพลของอัตราการปล่อยให้โคเข้าเล็มกินที่มีต่อผลผลิต และความคงอยู่ของทุ่งหญ้าซิกแนลผสมถั่วที่จังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

ได้ทำการศึกษาภายใต้สภาพแวดล้อมของมหาวิทยาลัยขอนแก่นโดยใช้แปลงหญ้าซิกแนล (Brachiaria de cumbens) ซึ่งมีอายุประมาณ 10 ปีใช้แผนการทดลองแบบ Split Plot Design ทำทั้งหมด 4 ซ้ำ Main-plot คือ Light grazing และ Heavy grazing ส่วน Sub-plot คือถั่วเวอราโนสไตโล (Stylosanthes hamata cv. Verano) ถั่วขอนแก่นสไตโล (S. humilis cv. Khon Kaen) และถั่วแกรมสไตโล (S. guianensis cv. Graham) ซึ่งใช้ในการปรับปรุงแปลงหญ้าซิกแนล

ผลการทดลองพบว่าถั่วทุกชนิดที่ใช้หว่านปรับปรุงเจริญเติบโตได้ดีและไม่มีปัญหาเกี่ยวกับความคงอยู่ทั้งภายใต้สภาพการจัดการแบบ Light grazing (โคขนาด 150 กก. จำนวน 14 ตัวเล็มกินในแปลงหญ้าผสมถั่วขนาด 1,200 ตารางเมตร 2 วันทุก ๆ 40 วันตั้งแต่ 4 กรกฎาคมถึง 10 พฤศจิกายน 2531) และ Heavy grazing (โคเล็มกิน 3 วันทุก ๆ 40 วัน)

ผลผลิตของหญ้าชิกแนลและถั่วซึ่งปลูกร่วมกันในช่วงฤดูฝนภายใต้สภาพ Light grazing สูงกว่าภายใต้สภาพ Heavy grazing อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P <0.05) ข้อมูลด้านผลผลิตและความหนาแน่นของหญ้าและถั่วได้แสดงไว้เรียบร้อยในผลการทดลอง