การเจริญเติบโตและรูปแบบการเจริญเติบโตของปลาการ์ตูนส้มขาว (Amphiprion ocellaris Cuviere, 1830) ที่เลี้ยงร่วมกับสาหร่ายขนนก และในสภาวะไร้ดอกไม้ทะเล
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเจริญเติบโตและรูปแบบการเจริญของปลาการ์ตูนส้มขาว (Amphiprion ocellaris Cuvier, 1830) โดยทำการเลี้ยงปลาในตู้กระจกเป็นระยะเวลา 60 วัน มี 3 ชุดการทดลอง (เลี้ยงร่วมกับดอกไม้ทะเล ไม่ใส่วัสดุร่วม และสาหร่ายขนนก) ชุดการทดลองละ 4 ซ้ำ ปลาการ์ตูนส้มขาว มีน้ำหนักเฉลี่ยก่อนทดลองเท่ากับ 0.14±0.01 0.14±0.01 และ 0.14±0.01 กรัม ตามลำดับ และมีความยาวเฉลี่ยเท่ากับ 1.88±0.02 1.87±0.02 และ 1.87±0.02 เซนติเมตร ตามลำดับ ผลการทดลองพบว่า มีน้ำหนักเฉลี่ยเท่ากับ 0.45±0.11 0.36±0.07 และ 0.64±0.11 กรัม ตามลำดับ ความยาวเฉลี่ยเท่ากับ 2.80±0.23 2.86±0.16 และ 3.03±0.25 เซนติเมตร ตามลำดับ อัตราการเจริญเติบโตจำเพาะ เท่ากับร้อยละ 1.34±0.63 0.24±0.25 และ 2.05±1.26 ต่อวัน ตามลำดับ น้ำหนักเพิ่มเท่ากับร้อยละ 181.11±8.84 92.68±7.09 และ 289.80±9.93 ตามลำดับ น้ำหนักเพิ่มต่อวัน 0.0032±0.002 0.0003±0.000 และ 0.0060±0.004 กรัมต่อวัน ตามลำดับ และอัตราการรอดตายเท่ากับร้อยละ 82.50±2.61 17.50±2.01 และ 75.00±5.00 ตามลำดับ การเจริญเติบโตมีความแตกต่างกันทางสถิติ (P<0.05) รูปแบบการเจริญเติบโตของปลาการ์ตูนส้มขาวแบบรวมเพศที่เลี้ยงร่วมกับดอกไม้ทะเล และสาหร่ายขนนก เป็นแบบไอโซเมตริก มีสมการความสัมพันธ์ระหว่างความยาวและน้ำหนักของปลาการ์ตูนส้มขาว รวมเพศ คือ W = 0.021TL3.00 (R2 = 0.98) และ W = 0.021TL3.00 (R2= 0.97) ตามลำดับ ส่วนที่เลี้ยงโดยไม่ใส่วัสดุร่วมเป็นแบบอัลโลเมตริก (W = 0.029TL2.47, R2 = 0.97) โดยการเจริญเติบโตของปลาการ์ตูนส้มขาวที่เลี้ยงร่วมกับสาหร่ายขนนกมีแนวโน้มที่สูงกว่าทุกชุดการทดลอง
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ถือเป็นลิขสิทธ์ของวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราชก่อนเท่านั้น
The content and information in the article published in Wichcha journal Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, It is the opinion and responsibility of the author of the article. The editorial journals do not need to agree. Or share any responsibility.
เอกสารอ้างอิง
เดชา รอดระรัง และนงนุช สุวรรณเพ็ง. (2547). การอนุบาลกุ้งก้ามกรามด้วยความหนาแน่นสูงในบ่อซีเมนต์. กรุงเทพฯ: สํานักวิจัยและพัฒนาประมงน้ำจืด กรมประมง.
ธรณ์ ธำรงค์นาวาสวัสดิ์. (2544). ป๊ะป๋า ปลาการ์ตูน. แอดวานซ์ ไทยแลนด์ จีโอกราฟฟิค. 6(46), 248-290.
ธีญาภรณ์ แก้วทวี สุพัทชฎา นวลทองแก้ว อรวรรณ คงสุวรรณ ยุทธพงษ์ สังข์น้อย และอานนท์ อุปบัลลังก์. (2561). การลดปริมาณแอมโมเนียรวมด้วยสาหร่ายพวงองุ่น Caulerpa lentillifera และส่าหร่ายผมนาง Gracilaria fisheri ในการเลี้ยงปลาการ์ตูนส้มขาว Amphiprion ocellaris. วารสารมหาวิทยาลัยทักษิณ, 21(3), 91-98.
นันทวัฒน์ โชติสุวรรณ. (2555). ปลาทะเลสวยงาม ที่เพาะพันธุ์ได้ ในประเทศไทย. Aquarium Biz. 2, 125.
ฝ่ายเผยแพร่วิทยาศาสตร์. (2560). ดอกไม้ทะเลสิ่งมีชีวิตครึ่งพืชครึ่งสัตว์. สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2561, จาก: https://www.nstda.or.th/sci2pub/sarawit/Sarawit-Issue049.pdf.
วิมล จันทรโรทัย ประเสริฐ สีตะสิทธิ์ ศิริมล ชุ่มสูงเนิน และสมฤกษ์ ชินมุข. (2535). อาหารที่ระดับโปรตีนต่างกันแต่พลังงานคงที่ต่อการเจริญเติบโตและไขมันสะสมในปลาสวาย. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยประมงน้ำจืด กรมประมง.
Beck, M.W. (1995). Size-Specific Shelfic Limiitation in Stone Crabs A The Demographic Bottleneck. Journal of Ecology. 76(1), 968-980.
Cohen, D.Z., Raanan, U. and Arieli, U. (1983). The production of the freshwater prawn Macrobachium rosenbergii in lsrael : Improvedvconditions for intensive monoculture. Bamideh. 35(2), 31-37.
Dhaneesh, K.V., Devi, K.N., Kumar, T.T.A., Balasubramanian, T. and Tissera, K. (2012). Breeding, embryonic deveopment and salinity tolerance of Skunk clownfish Amphiprion akallpisos. Journal of King Saud University-Science. 24(3), 201-209.
Ricker, W.E. (1979). Growth rate and models’ in Fish Physiology. (8th ed). London: W.S. Academic Press.
Rounsefell, G.A. and Everhar, W.H. (1953). Fishery Science. New York: John Wiley and Sons Inc.