ปัจจัยที่มีผลต่อการนำเทคโนโลยีการปลูกลำไยแปลงใหญ่ไปปฏิบัติของเกษตรกรในอำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะพื้นฐานส่วนบุคคล เศรษฐกิจ และสังคมของเกษตรกรที่เข้าร่วมโครงการลำไยแปลงใหญ่ 2) ปัจจัยที่มีผลต่อการนำเทคโนโลยีไปปฏิบัติของเกษตรกรที่เข้าร่วมโครงการลำไยแปลงใหญ่ กลุ่มตัวอย่างเป็นเกษตรกรผู้เข้าร่วมโครงการลำไยแปลงใหญ่จำนวน 220 คน การเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการจัดประชุมกลุ่มคณะกรรมการและเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องและการเก็บข้อมูลเชิงปริมาณโดยการการสัมภาษณ์เกษตรการระดับครัวเรือน  การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุ การวิเคราะห์ผลการศึกษาพบว่า เกษตรกรที่เข้าร่วมโครงการเป็นเพศหญิง คิดเป็นร้อยละ 59.5 โดยมีอายุระหว่าง  51 – 60 ปี คิดเป็นร้อยละ 44.5 จบการศึกษาระดับประถมศึกษาปีที่ 4 คิดเป็นร้อยละ 50.5 มีหนี้สินการเกษตรเฉลี่ย 145,420.90 บาท ผลการวิเคราะห์ถดถอยพหุ พบว่า มี 3 ตัวแปรที่มีผลต่อการนำเทคโนโลยีไปปฏิบัติของเกษตรกรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (p < 0.05) ได้แก่ ความคิดเห็นของเกษตรกรต่อการสนับสนุนของกรมส่งเสริมการเกษตร จำนวนช่องทางแหล่งข่าวสารด้านเทคโนโลยีที่เกษตรกรได้รับ และเทคโนโลยีที่เกษตรกรได้รับจากการอบรมในการผลิตลำไยสามารถอธิบายดังนี้ เกษตรกรที่ได้รับข่าวสารผ่านหลากหลายช่องทางเทคโนโลยีจะมีจะมีแนวโน้มการนำเทคโนโลยีไปปฏิบัติในการผลิตลำไยมากกว่าเกษตรกรที่ได้รับข่าวสารเพียงช่องทางเดียว และเกษตรกรที่รับการฝึกอบรมมากเกี่ยวกับการใช้เทคโนโลยีจะส่งผลต่อการนำความรู้ที่ได้ไปปฏิบัติได้มากกว่าคนที่เข้าร่วมน้อยครั้ง และเกษตรกรเห็นด้วยกับการที่ได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานจะมีแนวโน้มการนำเทคโนโลยีไปปฏิบัติไปปฏิบัติได้มากกว่าเกษตรกรที่ไม่เห็นด้วยหรือเห็นด้วยค่อนข้างน้อย