สถานะของเหล็กในพื้นที่กุลาร้องไห้และการตอบสนองของข้าวขาวดอกมะลิ 105 ต่อปุ๋ยเหล็กที่ให้ทางใบ

บทคัดย่อ

ศึกษาสถานะของเหล็กในดินในพื้นที่กุลาร้องไห้และผลของปุ๋ยเหล็กต่อข้าวขาวดอกมะลิ 105 ที่ปลูกในชุดดินร้อยเอ็ด ดินคล้ายชุดดินร้อยเอ็ดที่เป็นดินเค็มและชุดดินพิมายซึ่งเป็นดินที่ได้รับอิทธิพลของเกลือโดยทำการทดสอบฉีดพ่นเหล็กทางใบในอัตรา 0, 0.25, 0.5 และ 1 กก./ไร่ในระยะแตกกอ หรือ ระยะออกดอก พบว่า เหล็กในดินส่วนใหญ่อยู่ในรูปทั้งหมดซึ่งเป็นองค์ประกอบของแร่ในดิน รูปที่สกัดได้ในดินจะมีปริมาณมากที่สุดเมื่อสกัดด้วยสารละลาย DTPA-AB แต่คงอยู่ในสัดส่วนที่น้อยกว่าเหล็กทั้งหมดอย่างชัดเจน เช่นเดียวกับเหล็กที่ละลายน้ำที่พืชดูดใช้ได้ทันทีมีอยู่น้อยมาก การฉีดพ่นเหล็กทางใบทำให้น้ำหนักตอซังและผลผลิตเมล็ดของข้าวเพิ่มขึ้นทางสถิติโดยการฉีดพ่นในอัตรา 0.25 กก./ไร่ที่ระยะแตกกอให้น้ำหนักตอซังข้าวในชุดดินร้อยเอ็ดสูงสุดเท่ากับ 541 กก./ไร่ และน้ำหนักเมล็ดข้าวในชุดดินร้อยเอ็ดและดินคล้ายชุดดินร้อยเอ็ดที่เป็นดินเค็มสูงสุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเท่ากับ 248 และ 144 กก./ไร่ตามลำดับ การฉีดพ่นเหล็กในอัตรา 1 กก./ไร่ที่ระยะเดียวกันยังให้น้ำหนักเมล็ดข้าวในชุดดินพิมายสูงสุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเท่ากับ 262 กก./ไร่ การฉีดพ่นเหล็กที่ระยะแตกกอทำให้ได้น้ำหนักตอซังและผลผลิตเมล็ดของข้าวสูงกว่าการฉีดพ่นที่ระยะออกดอกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การฉีดพ่นเหล็กทางใบส่วนใหญ่ทำให้ข้าวสะสมและดูดใช้ธาตุอาหารหลักเพิ่มขึ้นทางสถิติ ผลผลิตเมล็ดและน้ำหนักแห้งตอซังของข้าวมีสหสัมพันธ์ผกผันกับความเข้มข้นของเหล็กในแกลบและรำ (r= -0.43** และ -0.29**) ส่วนร้อยละเมล็ดดีมีสหสัมพันธ์เชิงเส้นกับความเข้มข้นของเหล็ก (r= 0.21*) แต่มีสหสัมพันธ์ผกผันกับความเข้มข้นของไนโตรเจน (r=-0.72**) ในเมล็ดข้าว