ผลของอาหารสัตว์ฟังก์ชั่นจากพรีไบโอติกส์และซินไบโอติกส์ที่เสริมด้วยเศษหน่อไม้ฝรั่งตัดแต่งเหลือทิ้งต่อประสิทธิภาพการย่อยได้ของโภชนะ กรดไขมันที่ระเหยง่าย จุลินทรีย์ในไส้ตัน และมิญชวิทยาของลำไส้เล็กของไก่ไข่

บทคัดย่อ

การทดลองครั้งนี้ดำเนินการเพื่อศึกษาผลของอาหารสัตว์ฟังก์ชั่นจากพรีไบโอติกส์และซินไบโอติกส์ที่เสริมด้วย   เศษหน่อไม้ฝรั่งตัดแต่งเหลือทิ้งในอาหารไก่ไข่ (Trimmed asparagus by-products: TABP) ต่อประสิทธิภาพการย่อยได้ของโภชนะ กรดไขมันที่ระเหยง่ายรวม จุลินทรีย์ในไส้ตัน และ มิญชวิทยาของลำไส้เล็ก โดยไก่ไข่สายพันธุ์ Hisex brown^®    อายุ 35 สัปดาห์ จำนวน 560 ตัว ถูกสุ่มเข้าสู่การจัดกลุ่มการทดลองแบบ 2X3 แฟคตอเรียลร่วมกับทรีทเมนต์ควบคุม {(2X3)+1} ภายใต้แผนการทดลองแบบสุ่มสมบูรณ์ (Completely randomized design) ที่ประกอบด้วย 2 ปัจจัย และ 1 ทรีทเมนต์ควบคุม ได้แก่ ปัจจัย A คือ การเสริมโปรไบโอติกส์ (0 and 2 กรัมต่อกิโลกรัม) ปัจจัย B คือ ระดับการเสริมของ TABP (1, 3 และ 5%) โดยแต่ละทรีทเมนต์มี 4 ซ้ำ (n = 20) ผลการทดลอง พบว่า มีอิทธิพลร่วมระหว่าง ปัจจัย A และ B ต่อจำนวนจุลินทรีย์ในไส้ตัน (P<0.01) อีกทั้ง พบว่า การย่อยได้ของไขมันสูงขึ้นและมีการเพิ่มความกว้างของวิลลัสและพื้นที่ผิวของวิลลัสของลำไส้เล็ก   ส่วนดูโอดีนัม (P<0.01) ในไก่ไข่ที่ได้รับโปรไบโอติกส์ 2 กรัมต่อกิโลกรัมสูงกว่ากลุ่มไก่ไข่ที่ได้รับโปรไบโอติกส์ 0 กรัมต่อกิโลกรัม นอกจากนี้ระดับการเสริม TABP ช่วยเพิ่มการย่อยได้ของอินทรียวัตถุ (Linear, P<0.01) กรดไขมันที่ระเหยง่ายรวม (Linear, P<0.01) ความกว้างของวิลลัสและพื้นที่ผิวของวิลลัสของลำไส้เล็กส่วนดูโอดีนัม (Quadratic, P<0.01) โดยรวมแล้วการเสริมพรีไบโอติกส์และซินไบโอติกส์ในอาหารส่งผลให้ความสามารถในการย่อยได้ของโภชนะ จุลินทรีย์ในไส้ตัน กรดไขมันที่ระเหยง่ายรวม และมิญชวิทยาของลำไส้เล็กที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม (P<0.05) ข้อสรุปของการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าการเสริมซินไบโอติกส์จาก TABP ที่ระดับ 1% ร่วมกับโปรไบโอติกส์ในอาหารไก่ไข่มีความสามารถในการพัฒนาการย่อยได้และมิญชวิทยาของลำไส้เล็กของไก่ไข่