ความคิดเห็นของคนในชุมชนต่อการท่องเที่ยวเชิงเกษตร กรณีศึกษาบ้านบัวเทิง ตำบลท่าช้าง อำเภอสว่างวีระวงศ์ จังหวัดอุบลราชธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของคนในชุมชนที่มีต่อการท่องเที่ยวเชิงเกษตร บ้านบัวเทิง ตำบลท่าช้าง อำเภอสว่างวีรวงศ์ จังหวัดอุบลราชธานี โดยมีเป้าหมายเพื่อใช้เป็นแนวทางในการส่งเสริม และสร้างความเข้มแข็งของชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรต่อไป กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ศึกษา ได้แก่ คนในชุมชนบ้านบัวเทิง ทั้งหมด 128 คน ซึ่งเป็นตัวแทนของแต่ละครัวเรือน เครื่องมือในการเก็บข้อมูล ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน โดยแบ่งความคิดเห็นออกเป็น 5 ระดับ ได้แก่ เห็นด้วยอย่างยิ่ง เห็นด้วย ไม่แน่ใจ ไม่เห็นด้วย และ ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง  และใช้คะแนนเฉลี่ยเพื่อแปลความหมายในการวิเคราะห์ เปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยความคิดเห็นของคนในชุมชนที่มีอาชีพหลัก ระยะเวลาที่อาศัยอยู่ในชุมชน และการเป็นสมาชิกกลุ่มท่องเที่ยวเชิงเกษตรที่แตกต่างกัน โดยใช้ t -test  ผลการวิจัยพบว่า ส่วนใหญ่มีความคิดเห็น อยู่ในระดับเห็นด้วยอย่างยิ่ง ในประเด็นการมีแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรช่วยให้คนในชุมชนมีรายได้ สามารถสร้างอาชีพ และช่วยให้มีการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติให้สวยงามและการคมนาคมให้ดีขึ้น อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาเปรียบเทียบ พบว่า กลุ่มคนที่อาศัยอยู่ในชุมชนไม่เกิน 30 ปี และกลุ่มคนที่ไม่ได้เป็นสมาชิกกลุ่มท่องเที่ยวเชิงเกษตร มีความคิดเห็นอยู่ในระดับไม่แน่ใจ ในประเด็นการมีรายได้เสริม และการลดการย้ายถิ่นฐานด้วยแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร ดังนั้น ในการสร้างความเข้มแข็งของชุมชนและสร้างความร่วมมือในกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร  การสื่อสาร และการมีส่วนร่วมที่มากขึ้นเพื่อหาแนวทางในการกระจายผลประโยชน์ที่ได้รับจากการท่องเที่ยวเชิงเกษตรอย่างสมเหตุสมผลกับคนทั้งสองกลุ่มจึงยังมีความจำเป็น