ประสิทธิภาพของระบบกรีด และสารกระตุ้นต่อการกระจายตัวของปริมาณน้ำตาลซูโครสและอนินทรีย์ฟอสฟอรัสในน้ำยางบริเวณต้นและผลผลิตยางพารา

บทคัดย่อ

การเพิ่มผลผลิตยางพาราด้วยการพัฒนาระบบกรีดร่วมกับการกระตุ้นด้วยแก๊สเอทธิลีนมีอิทธิพลมากขึ้นในกลุ่มเกษตรกรที่ต้องการเพิ่มรายได้ต่อครั้งกรีด การศึกษาครั้งนี้ มีจุดประสงค์เพื่อประเมินประสิทธิภาพของระบบกรีดและสารกระตุ้นต่อการกระจายตัวของน้ำตาลซูโครสและอนินทรีย์ฟอสฟอรัสในน้ำยางบริเวณต้นยางและผลผลิตยางพารา โดยทำการศึกษาในพื้นที่จังหวัดสงขลา วางแผนการทดลองแบบ One Tree Plot Design (OTPD) จำนวน 4 ซ้ำ ทำการทดลองในแปลงยางอายุประมาณ 22 ปี ประกอบด้วย 4 ระบบกรีด คือ T1: ระบบกรีดหนึ่งในสามของลำต้น กรีดขึ้น กรีดสองวันเว้นวัน (S/3­ 2d/3), T2: ระบบกรีดหนึ่งในแปดของลำต้น กรีดขึ้น กรีดวันเว้นสองวัน (S/8­ d3), T3: ระบบกรีดหนึ่งในแปดของลำต้น กรีดขึ้น กรีดวันเว้นสองวันร่วมกับการใช้สารเคมีเร่งน้ำยางแก๊สเอทธิลีน (ETG) 99% ชนิดอุปกรณ์ RRIMFLOW ปริมาณ 60 มิลลิลิตร ให้ 9 วัน/ครั้ง จำนวน 36 ครั้ง/ปี (S/8­ d3 . ETG99% RRIMFLOW- 60 - 36/y (9d)) และ T4: ระบบกรีดหนึ่งในแปดของลำต้น กรีดขึ้น กรีดวันเว้นสองวันร่วมกับใช้สารเคมีเร่งน้ำยางแก๊สเอทธิลีน (ETG) 60% ชนิดผลิตภัณฑ์เอทิลีนทางการค้า LET ปริมาณ 40 มิลลิลิตร ให้ 6 วัน/ครั้ง จำนวน 48 ครั้งต่อปี (S/8­ d3. ETG60% LET - 40 - 48/y (6d)) ผลการทดลอง พบว่า การใช้ระบบกรีดแบบ T3 (S/8­ d3. ETG99% RRIMFLOW- 60 - 36/y (9d)) ให้ปริมาณผลผลิตยางแห้งเฉลี่ย/ครั้งกรีดและปริมาณผลผลิตยางแห้งสะสมเฉลี่ยสูงสุดแตกต่างทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบกับการใช้ระบบกรีดอื่นๆ  นอกจากนี้ การกระจายตัวของปริมาณซูโครสเฉลี่ยในส่วนของลำต้นยางพาราของการใช้ระบบกรีดแบบ T3 มีค่าอยู่ในระดับปานกลาง ในขณะที่ การกระจายตัวของปริมาณอนินทรีย์ฟอสฟอรัสเฉลี่ยในลำต้นยางพารามีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับสูง ดังนั้น การใช้สารกระตุ้นเอทธิลีนในแต่ละระบบกรีดควรพิจารณาให้เหมาะสมกับต้นยางพาราและควบคุมความสมดุลของปริมาณซูโครสและปริมาณอนินทรีย์ฟอสฟอรัสภายในน้ำยางบริเวณต้นและผลผลิตยางพารา