อิทธิพลของน้ำทะเลหนุนต่อความแปรปรวนของความเค็มของดินในพื้นที่การเกษตรจังหวัดปทุมธานี

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของน้ำทะเลหนุนต่อความแปรปรวนของความเค็มของดินในพื้นที่การเกษตร จังหวัดปทุมธานี กำหนดจุดเก็บตัวอย่างดินเป็นตัวแทน 6 จุดศึกษา โดยพิจารณาจากระยะห่างระหว่างพื้นที่ศึกษากับแม่น้ำเจ้าพระยา ทำการศึกษาสมบัติทางสัณฐานวิทยาของดิน เก็บตัวอย่างดินแบบไม่รบกวนโครงสร้างที่ระดับความลึก 0-15 และ 15-30 ซม. เพื่อวิเคราะห์สภาพการนำน้ำของดินขณะดินอิ่มตัวด้วยน้ำ เก็บตัวอย่างดินแบบรบกวนโครงสร้างที่ระดับความลึก 0-15, 15-30, 30-60, 60-90 และ 90-120 ซม. เพื่อวิเคราะห์การแจกกระจายขนาดอนุภาคของดิน เนื้อดิน สภาพการนำไฟฟ้าของดิน (EC_e) และอัตราส่วนการดูดซับโซเดียมของดิน (SAR) วิเคราะห์สภาพการนำไฟฟ้า และอัตราส่วนการดูดซับโซเดียมของดินทุกๆ ระยะ 1 เดือน ตั้งแต่ เดือนมีนาคม 2561 ถึง เดือนกุมภาพันธ์ 2562 นำค่าที่ได้มาคำนวณเป็นค่าเฉลี่ยรายปี ผลการศึกษาพบว่า ดินในพื้นที่ศึกษาเป็นดินลึกถึงลึกมาก เนื้อดินเป็นดินเหนียวปนทรายแป้งถึงดินเหนียว ค่าพีเอชของดินอยู่ในช่วง 4.5 ถึง 7.5 สภาพการนำน้ำของดินขณะดินอิ่มตัวด้วยน้ำอยู่ในระดับช้ามากถึงปานกลาง สภาพการนำไฟฟ้าของดินมีค่าอยู่ในพิสัย 0.32-4.42 dS/m และอัตราส่วนการดูดซับโซเดียมของดินในพื้นที่ศึกษามีค่าอยู่ในพิสัย 6.80-28.31 จากค่าสภาพการนำไฟฟ้าและอัตราส่วนการดูดซับโซเดียมแสดงให้เห็นว่าดินในพื้นที่ศึกษาได้รับอิทธิพลจากเกลือ และน้ำทะเลหนุนเป็นปัจจัยร่วมที่ส่งผลต่อความแปรปรวนของความเค็มของดินในพื้นที่ศึกษา ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงฤดูกาลที่มีน้ำจืดผลักดันน้ำเค็มน้อยกว่าการหนุนของน้ำทะเล