การผันแปรตามฤดูกาลของความชื้นในดินป่าเต็งรังบนพื้นที่หินทรายและหินภูเขาไฟบริเวณศูนย์ศึกษาการพัฒนาห้วยฮ่องไคร้อันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การวิจัยมีเป้าหมายเพื่อศึกษาเปรียบเทียบสภาพความชื้นที่ผันแปรตามฤดูกาลของดินป่าเต็งรังระหว่างพื้นที่หินทรายและหินภูเขาไฟ โดยทำการเก็บตัวอย่างดินตามความลึกในแต่ละพื้นที่ จำนวน 3 หลุม ๆ ละ 3 ซ้ำ เดือนละ 1 ครั้ง (มกราคมถึงธันวาคม 2561) นำดินไปวิเคราะห์สมบัติทางกายภาพ ปริมาณความชื้นและความจุความชื้นสนาม พบว่า พื้นที่หินทรายเป็นดินอันดับอินเซปทิซอลส์ ดินตื้น (40 ซม.) มีกรวดหินมากและเนื้อดินแทรกอยู่ พื้นที่หินภูเขาไฟเป็นดินอันดับออกซิซอลส์ ดินลึกมาก มีเนื้อดินละเอียดแบบดินเหนียวและปริมาณกรวดน้อยมาก สภาพความชื้นในดินพื้นที่หินทรายต่ำกว่าพื้นที่หินภูเขาไฟอย่างชัดเจน ปริมาณความจุน้ำสูงสุดในดินพื้นที่หินทรายและหินภูเขาไฟมีค่า 202.96 และ 790.48 ลบ.ม./ไร่ ตามลำดับ ในช่วงฤดูร้อน (โดยเฉพาะเดือนกุมภาพันธ์) ดินพื้นที่หินทรายมีความชื้นต่ำมาก (1-3% โดยน้ำหนัก) ขณะที่ดินพื้นที่หินภูเขาไฟมีค่าผันแปรระหว่าง 16-30% สภาพความชื้นที่แตกต่างกันเป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งที่ส่งผลทำให้จำนวนชนิดพันธุ์ไม้ในป่าเต็งรังบนพื้นที่หินทรายน้อยกว่าพื้นที่หินภูเขาไฟ