การศึกษาความเป็นพลเมืองผ่านมุมมองทางสังคมวิทยาการเมือง

ผู้แต่ง

  • สุเทพ คำเมฆ สาขาวิชาสังคมวิทยา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
  • พรอัมรินทร์ พรหมเกิด สาขาวิชาสังคมวิทยา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

คำสำคัญ:

ความเป็นพลเมือง, สังคมวิทยาการเมือง, คุณธรรมแบบพลเมือง

บทคัดย่อ

 บทความวิชาการนี้ได้ทบทวนการศึกษาความเป็นพลเมืองผ่านมุมมองทางสังคมวิทยาการเมือง จากกรอบแนวคิดการศึกษาความเป็นพลเมือง (Frame of Citizenship) มีความสำคัญในทางการเมืองและการเคลื่อนไหวทางสังคมของบุคคลทั้งในระดับปัจเจกชน (Individual) และระดับกลุ่มหรือชุมชน (Community) ผ่านมิติของความเป็นพลเมืองทั้ง 3 มิติ ได้แก่ การเป็นสมาชิกของชุมชนการเมือง (Membership) การมีสิทธิและหน้าที่ (Rights as Obligations) และการกระทำ (Practices) ซึ่งเป็นองค์ประกอบของการศึกษาความเป็นพลเมืองทั้ง 3 แนวคิดที่มีจุดเน้นของการศึกษาที่แตกต่างกันไปตามบริบททางสังคมนั้น ๆ สำหรับ แนวคิดความเป็นพลเมืองแบบเสรีนิยม (Libertarianism) ให้ความสำคัญกับสิทธิเสรีภาพของปัจเจกชน แต่ก็เห็นว่าความเป็นพลเมืองมีองค์ประกอบทั้งในเรื่องของความเป็นปัจเจกชนของแต่ละบุคคล (Individualistic) และเรื่องของกลุ่มคน (Collectivist) เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย แนวคิดแบบสาธารณนิยมที่เน้นบทบาทของพลเมือง “Civic Republicanism” เน้นการมีส่วนร่วมและความรับผิดชอบต่อส่วนรวมของพลเมืองนั้น จะต้องให้การศึกษาเพื่อสร้างสำนึกความเป็นพลเมือง (Civic Education) เพื่อให้เกิดคุณธรรมแบบพลเมือง หรือ “การคิดถึงประโยชน์ส่วนรวม” (Civic Virtue) และแนวคิดความเป็นพลเมืองแบบชุมชนนิยม (Communitarian) การให้ความสำคัญกับชุมชนหรือค่านิยมของสังคมมากกว่าปัจเจกบุคคลหรือค่านิยมส่วนตัวของบุคคล ให้ความสนใจในสิทธิกลุ่ม (Group Right) และสิทธิร่วม (Collective Right) ทั้งในแง่การเมือง เศรษฐกิจ สังคม โดยเฉพาะสิทธิต่อทรัพยากร ภายใต้พันธะข้อตกลงทางสังคม และการสร้างและการคงไว้ซึ่งชุมชนผ่านการแสดงออกถึงความเป็นพลเมืองที่ตื่นรู้กับปัญหาที่เกิดกับชุมชนการเมืองของตนเองผ่านการมีจิตสำนึกเพื่อส่วนร่วมหรือจิตสาธารณะ ดังนั้นการศึกษาความเป็นพลเมืองในปัจจุบันเป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นสถานะของความเป็นพลเมืองที่ในทุก ๆ สังคมพึงปรารถนา แต่ละบริบทของสังคมนั้น ๆ อาจกำหนดสถานะหรือคุณลักษณะของพลเมืองที่แตกต่างกันออกไปภายใต้บริบทชุมชนการเมืองนั้น ๆ

References

ถวิลวดี บุรีกุล และ รัชวดี แสงมหะหมัด. (2555). ความเป็นพลเมืองในประเทศไทย. เผยแพร่ในการประชุมวิชาการสถาบันพระปกเกล้า, ครั้งที่ 13. กรุงเทพฯ: ศูนย์ประชุมสหประชาชาติ.

ธีรยุทธ บุญมี. (2546). ชาตินิยมและหลังชาตินิยม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สายธาร.

ธีรยุทธ บุญมี. (2547). ประชาสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สายธาร.

ศรัณยุ หมั้นทรัพย์. (2553). พลเมืองและความเป็นพลเมืองกับมุมมองที่แตกต่างระหว่างเสรีนิยมและชุมชนนิยม. สืบค้นเมื่อ 25 ตุลาคม 2564, จาก https://tpir53.wordpress.com/2010/11/09/citizen/

อเนก เหล่าธรรมทัศน์. (2556). การเมืองของพลเมืองสู่สหัสวรรษใหม่. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.

Baubock, R. (1994). Transnational Citizenship. Aldershot: Edward Elgar.

Barkalet, T. M. (1997). Concept of the second science: citizenship. Delhi: worldview.

Baccelli, L. (1997). Citizenship and membership. Rechtstheorie, 17(1), 209-219.

Bernstein, B. (1996). Pedagogy, Symbolic Control and Identity: Theory, Research, Critique. London and Bristol: Taylor & Francis.

Bendix, R. (1994). Nation-building and Citizenship: Studies of Our Changing Social Order. California. University of California Press.

Bryan, T. (1993). Citizenship and Social Theory. Newbury Park, CA: Sage.

Drucker F, P. (1993). Post-Capitalist Society. Oxford: Butterworth-Heinmann.

Etzioni, A. (1993). The Spirit of Community. New York: Crown Publishers.

Faulks, K. (2000). Citizenship. New York: Routledge.

Galston, W. (2007). Pluralism and civic virtue. Social Theory and Practice, 33(4), 625-635.

Marshall, T.H. (1994). Citizenship and social class. In Turner, Bryan S. & Hamilyon, London; New York: Routledge.

Oldfield, A. (1990). Citizenship and Community. London: Routledge.

Putnam, D. (1993). Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy. Princeton: Princeton University Press.

Procacci, G. (2004). Governmentality and Citizenship. In Kate Nash and Alan Scott (Eds.), The Blackwell companion to political sociology, State University of Milan (Italy), (pp.342-351). Milan: Blackwell Publishing Ltd.

Pettit, P. (1997). Republicanism: a theory of freedom and government. Oxford: Clarendon Press.

Ross, A. (1996). Citizenship education and curriculum theory. Institute for Policy Studies in Education (IPSE), University of North London, pp.1-15.

Tocqueville, A. (1968). Democracy in America. New York: Doubleday.

Turner, B. (1993). Citizenship and Social Theory. CA: Sage.

Zolo D. (1994), La cittadinanza: Appartenenza, identità, diritti. Bari: Laterza.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

29-06-2022