การพัฒนานวัตกรรมเพื่อแก้ปัญหาการอ่านไม่ออกและเขียนไม่ได้ แบบบูรณาการความร่วมมือสำหรับนักเรียนในระดับประถมศึกษา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนานวัตกรรมการอ่านไม่ออกและเขียนไม่ได้แบบบูรณาการความร่วมมือสำหรับนักเรียนในระดับประถมศึกษา 2) ศึกษาดัชนีประสิทธิผลของนวัตกรรมการอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้แบบบูรณาการความร่วมมือสำหรับนักเรียนในระดับประถมศึกษา และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนโดยใช้นวัตกรรมการอ่านไม่ออกและเขียนไม่ได้แบบบูรณาการความร่วมมือสำหรับนักเรียนในระดับประถมศึกษา กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ ผู้อำนวยการโรงเรียนวัดจันทน์ จำนวน 1 คน ครูผู้สอน จำนวน 5 คน ผู้ปกครอง จำนวน 5 คน นักเรียน จำนวน 5 คน ผู้อำนวยการโรงเรียนวัดบำเพ็ญบุญ จำนวน 1 คน ครูผู้สอน จำนวน 5 คน นักเรียน จำนวน 5 คน ผู้ปกครอง จำนวน 5 คน โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นวัตกรรมเพื่อแก้ปัญหาการอ่านไม่ออกและการเขียนไม่ได้แบบบูรณาการความร่วมมือสำหรับนักเรียนในระดับประถมศึกษา แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เป็นปรนัยชนิดเลือกตอบ 20 ข้อ และแบบสอบถามความพึงพอใจในการเรียนด้วยนวัตกรรมเพื่อแก้ปัญหาการอ่านไม่ออกและการเขียนไม่ได้ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และวิเคราะห์หาค่าดัชนีประสิทธิผลของนวัตกรรม

ผลการวิจัยพบว่า 1) การประเมินนวัตกรรมการอ่านไม่ออกและเขียนไม่ได้แบบบูรณาการความร่วมมือสำหรับนักเรียนในระดับประถมศึกษา พบว่า มีผลการประเมินอยู่ในระดับดีมาก (M = 4.80, SD = .678) 2) ดัชนีประสิทธิผลของนวัตกรรมการอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้แบบบูรณาการความร่วมมือสำหรับนักเรียนในระดับประถมศึกษา มีค่าเท่ากับ 0.6851 แสดงว่าผู้เรียนมีความรู้เพิ่มขึ้นร้อยละ 68.51 และ 3) นักเรียนมีความพึงพอใจนวัตกรรมเพื่อแก้ปัญหาการอ่านไม่ออกและการเขียนไม่ได้แบบบูรณาการความร่วมมือสำหรับนักเรียนในระดับประถมศึกษา อยู่ในระดับมากทุกรายการทั้งภาพรวมและรายด้าน