การพัฒนาแนวทางการเสริมสร้างจรณทักษะ (Soft Skills) ของนิสิตมหาวิทยาลัยราชพฤกษ์ตามกลุ่มอุตสาหกรรมมูลค่าเพิ่มสูง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ความต้องการด้านจรณทักษะที่จำเป็น ในการทำงานจากสถานประกอบการ 2) ความพึงพอใจของสถานประกอบการต่อการปฏิบัติงานของนิสิต 3) ความพึงพอใจของนิสิตที่มีต่อกิจกรรมเสริมจรณทักษะที่บูรณาการการศึกษาทั่วไปสหกิจศึกษาและการศึกษาเชิงบูรณาการกับการทำงาน 4) แนวทางการพัฒนาจรณทักษะของนิสิตมหาวิทยาลัยราชพฤกษ์ตามกลุ่มอุตสาหกรรม เครื่องมือที่ใช้คือ 1) แบบสำรวจความต้องการจรณทักษะที่จำเป็นในการทำงาน 2) แบบประเมินความพึงพอใจของสถานประกอบการที่มีต่อผลการปฏิบัติงานของนิสิต 3) แบบประเมินความพึงพอใจของนิสิตที่มีต่อกิจกรรมเสริมจรณทักษะและ 4) แบบสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญต่อแนวทางการพัฒนาจรณทักษะของนิสิต เก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง 3 กลุ่ม กลุ่มที่ 1-2 คัดเลือกแบบกำหนดโควต้าตามกลุ่มอุตสาหกรรม กลุ่มที่ 1 ผู้แทนสถานประกอบการ 116 คน กลุ่มที่ 2 นิสิตฝึกปฏิบัติงาน 129 คน ในภาคการศึกษาที่ 1 ปีการศึกษา 2566 และสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มที่ 3 ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญ 5 คนในการตรวจสอบความถูกต้องเหมาะสมของแนวทางการพัฒนาจรณทักษะ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัยพบว่า 1) ทักษะที่นิสิตต้องพัฒนาเร่งด่วนของกลุ่มอุตสาหกรรมการแพทย์ครบวงจร คือ การเป็นผู้นำและอิทธิพลทางสังคม (M = 5.00) กลุ่มอุตสาหกรรมการบินและโลจิสติกส์ กลุ่มอุตสาหกรรมดิจิทัล และกลุ่มอุตสาหกรรมพัฒนาทักษะและกำลังคน คือ การรับมือกับปัญหา อดทนต่อความกดดัน (M = 4.35, 4.57 และ 4.69 ตามลำดับ) กลุ่มอุตสาหกรรมท่องเที่ยวกลุ่มรายได้ดีและการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ คือ การสื่อสาร และการรับมือกับปัญหา อดทนต่อความกดดัน (M = 5.00) 2) สถานประกอบการพึงพอใจต่อทักษะของนิสิตโดยรวมระดับมาก (M = 4.36) 3) นิสิตพึงพอใจต่อกิจกรรมเสริมจรณทักษะโดยรวมระดับมาก (M = 4.36)และพึงพอใจต่อทักษะของนิสิตโดยรวมระดับมาก (M = 4.30) 4) แนวทางการพัฒนาจรณทักษะของนิสิต จำแนกได้เป็น 5 แนวทางตามบริบทของกลุ่มอุตสาหกรรม นำมาบูรณาการกับรายวิชาในหมวดวิชาศึกษาทั่วไป 5 รายวิชา และวิชาด้านการฝึกสหกิจและการฝึกปฏิบัติงาน 3 รายวิชา