Thai Local Wisdom and Evolution of Boats

Authors

  • ณัฐกานต์ เกาศล คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต

Keywords:

Local Wisdom, Evolution, Boats

Abstract

        The boat has been a vehicle for traveling by waterways since ancient times. Thai people liked to build their houses by rivers facing the water because in the past they typically used boats for going places. Methods of transportation by boat have been changed and modified as required, resulting in the evolution of boats consistent with each time period. Villagers used their wisdom to create boats, and the craft has been developed continuously since the past. Boats used by the villagers have undergone changes in building materials, from wood to other various types of materials for greater convenience in locomotion and easy maintenance. In addition, engines are installed in bigger boats for long-distance travels or high-volume load carrying. The evolution of Thai boats was mostly and necessarily driven by social and economic development in the country.

Downloads

Download data is not yet available.

References

กรมอู่ทหารเรือ. (2554). เรือพระราชพิธีและแห่เรือมาจากไหน?. กรุงเทพฯ: โพสต์บุ๊คส์.

กรมอู่ทหารเรือ. (ม.ป.ป.). นิทรรศการในพิพิธภัณฑ์อู่เรือหลวงเฉลิมพระเกียรติ 84 พรรษากรุงเทพฯ: กองทัพเรือ.

ณัฐกานต์ เกาศล. (2559). เรือ ภูมิปัญญากับวิถีชีวิตพื้นบ้านและบทบาทในสังคมไทยภาคกลาง (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ณัฐวุฒิ สุทธิสงคราม. (2541). ความผูกพันของคนกับสายน้ำ เรือ. กรุงเทพฯ: เอส ที พี เวิล์ดมีเดีย.

ประยูร วรนาม. (2543). วิวัฒนาการเรือลำชี. (ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

เสรี พงศ์พิศ. (บ.ก.). (2536). ภูมิปัญญาชาวบ้านกับการพัฒนาชนบท. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊ป.

พลาเดช ณ ป้อมเพชร. (2546). โลกของชาวมอแกน: มองจากความรู้พื้นบ้านเกี่ยวกับทะเลและพื้นที่ชายฝั่ง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิศาล บุญผูก. (2550). ภูมินามอำเภอปากเกร็ด นนทบุรี: โครงการการจัดการสารสนเทศจากภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านนนทบุรีศึกษาเพื่อส่งเสริมบริการห้องสมุดสู่ชุมชน. นนทบุรีมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พิศาล บุญผูก. (2552). ภูมินามอำเภอไทรน้อย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ราตรี โตเพ่งพัฒน์. (2543). ตลาดน้ำ: วิถีชีวิตของเกษตรกรภาคกลาง. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

เรือหางยาว..สิ่งที่คนไทยควรภูมิใจ. (2531, เมษายน). สารคดี, 4(38),112-115.

ลาลูแบร์, ซีมอง เดอ. (2548). จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์: ราชอาณาจักรสยาม (สันต์ ท.โกมลบุตร, ผู้แปล) (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: ศรีปัญญา.

ส. พลายน้อย. (2516). เกร็ดโบราณคดีประเพณีไทย ชุดที่ 2. กรุงเทพฯ: บุรินทร์การพิมพ์.

สุจิตต์ วงษ์เทศ. (บ.ก.). (2551). แม่น้ำลำคลองสายประวัติศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.

สุเนตร ชุติธรานนท์, อัมพร สโมสร, พิชญ์ เยาว์ภิรมย์, และไวส์เนน ริก. (2545). เรือ: วัฒนธรรม ชาวน้ำลุ่มเจ้าพระยา. กรุงเทพฯ: แปลนโมทิฟ.

สุเมธ ชุมสาย ณ อยุธยา. (2539). น้ำ บ่อเกิดแห่งวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: สมาคมสถาปนิกสยาม.

สุรเชษฐ เวชชพิทักษ์. (2533). รากฐานแห่งชีวิต วัฒนธรรมชนบทกับการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมู่บ้าน.

อเนก นาคะบุตร. (2536). ข่าวสารข้อมูลกับความยั่งยืนของการพัฒนา: ในคนกับดิน น้ำ ป่าจุดเปลี่ยนแห่งความคิด. กรุงเทพฯ: สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา.

อสัมภินพงศ์ ฉัตราคม. (2553). ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจไทย (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

อัมพร แก้วหนู. (2540). ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับการพัฒนา: พัฒนาได้จริงหรือ?. วารสารทักษิณคดี, 4(3), 43-55.

Published

2018-06-27

How to Cite

เกาศล ณ. (2018). Thai Local Wisdom and Evolution of Boats. Journal of Chandrakasemsarn, 24(46), 30–45. retrieved from https://li01.tci-thaijo.org/index.php/crujournal/article/view/130946

Issue

Section

Acdemic Article