การใช้รีโมทเซนซิ่งเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในบริเวณชายฝั่งอันดามัน อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง การใช้รีโมทเซนซิ่งเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในบริเวณชายฝั่งอันดามัน อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง

Main Article Content

ศุภวัฒน์ อินทร์เกิด
นิคม อ่อนสี
นเรศ ขวัญทอง
นฤทธิ์ กล่อมพงษ์
ธวัชชัย ขันขจร

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มุ่งเน้นเพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงแนวชายฝั่ง วิเคราะห์อัตราและปริมาณพื้นที่ที่เกิดการเปลี่ยนแปลงบริเวณชายฝั่งอันดามัน อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง ในช่วงระหว่างปี พ.ศ. 2538 - 2559 โดยใช้การเปรียบเทียบข้อมูลเส้นแนวชายฝั่งจากภาพถ่ายดาวเทียมใน ปีพ.ศ. 2538 เทียบกับปี 2559 ซึ่งตั้งอยู่บริเวณฝั่งตะวันตกของทะเลอันดามัน ลักษณะทางธรณีสัณฐานชายฝั่งประมาณ 136.33 กิโลเมตร มีการกัดเซาะชายฝั่งรวม 18.80 กิโลเมตร ปัจจุบันจังหวัดตรัง ประสบปัญหาเกี่ยวกับการการกัดเซาะชายฝั่ง โดยเฉพาะบริเวณอำเภอสิเกา ซึ่งจะทำการประมวลผลหาค่าเฉลี่ย เพื่อทำการสรุปค่าเฉลี่ยของการกัดเซาะและการสะสมตัวของแต่ละปี ผลการศึกษาพบว่า 9 พื้นที่ศึกษา ได้แก่ หาดแหลมไทร หาดหัวหิน หาดลัดตะโหนด หาดราชมงคล หาดปากเมง หาดบ่อหิน หาดทุ่งทอง หาดฉางหลาง หาดเจ้าไหม ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงในลักษณะการกัดเซาะและการสะสมตัวของแนวชายฝั่ง เกิดการสูญเสียแนวชายฝั่งในรูปแบบของการกัดเซาะชายฝั่งไปแล้วทั้งสิ้นเป็นจำนวน 753.194 ไร่ เป็นระยะทางประมาณ 25.46 กิโลเมตร จากผลการศึกษาสรุปได้ว่า การเปลี่ยนแปลงแนวชายฝั่งของอำเภอสิเกาในช่วงปี พ.ศ. 2538 - 2559 มีอัตราการกัดเซาะมากกว่าอัตราการสะสมตัวอย่างเห็นได้ชัดเจน จากข้อมูลดังกล่าว อำเภอสิเกา จังหวัดตรังเป็นอีกพื้นที่ที่ควรมีการเฝ้าระวังการเปลี่ยนแปลงแนวชายฝั่งเพื่อไม่ให้เกิดผลกระทบในอนาคตและหาวิธีการจัดการแนวชายฝั่งได้ทัน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อินทร์เกิด ศ., อ่อนสี น., ขวัญทอง น., กล่อมพงษ์ น., & ขันขจร ธ. (2018). การใช้รีโมทเซนซิ่งเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในบริเวณชายฝั่งอันดามัน อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง: การใช้รีโมทเซนซิ่งเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในบริเวณชายฝั่งอันดามัน อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง. วารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 37(Special), 84–98. สืบค้น จาก https://li01.tci-thaijo.org/index.php/wichcha/article/view/124883
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2552). รายงานสถานการณ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทะเลของไทยประจำปี 2552. กรุงเทพฯ: ไทภูมิพับลิชชิ่ง.
พยอม รัตนมณี คนึงนิตย์ ลิ่มจิรขจร และวิสุทธิ์ โชติกเสถียร. (2551). การป้องกันแก้ไขปัญหาการ
กัดเซาะชายฝั่งแบบบูรณาการ. ใน การประชุมวิชาการทางวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัย
สงขลานครินทร์ ครั้งที่ 6 (หน้า 38-44). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2544). พจนานุกรมศัพท์ธรณีวิทยาฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ:
อรุณการพิมพ์.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อมกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม. (2552). รายงานการวิจัย การศึกษาวิเคราะห์ผลกระทบจากการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลต่อสภาพการใช้ที่ดินชายฝั่งของประเทศไทย. ปทุมธานี: สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2546). โครงการศึกษาแผนแม่บทการแก้ไขปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งทะเล ตั้งแต่ปากแม่น้ำเพชรบุรี จ.เพชรบุรี ถึงปากแม่น้ำปราณบุรี จ.ประจวบคีรีขันธ์. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
สำนักงานพัฒนาเทคโนโลยีอวกาศและภูมิสารสนเทศ. (2554). การวิเคราะห์ และประเมินสถานการณ์การกัดเซาะชายฝั่งในประเทศไทยโดยใช้ภาพถ่ายดาวเทียมระยะที่ 2. กรุงเทพฯ: ฝ่ายพัฒนากระบวนการประยุกต์ภูมิสารสนเทศศูนย์พัฒนาภูมิสารสนเทศ.
สิน สินสกุล สุวัฒน์ ติยะไพรัช, นิรันดร์ ชัยมณี และบรรเจิด อร่ามประยูร. (2545). รายงานวิชาการการเปลี่ยนแปลงพื้นที่ชายฝั่งทะเลด้านอ่าวไทย. กรุงเทพฯ: กรมทรัพยากรธรณี.
Mcfeeter, S.K. (1996). The use of the normalized Difference Water Index (NDWI) in the delineation of open water features. International Journal of Remote Sensing, 17, 1425-1432.
Pei-Jun, D., Hao, S. and Wei, Z. (2009). Target Identification from High Resolution Remote Sensing Image by Combining Multiple Classifiers. Lecture Notes in Computer Science, 5519, 408-417.
Xue, C., Jian-Wen, M. and Qin, D. (2005). Remote Sensing Change Detection Based on Bayesian Networks Classifications. Journal of Remote Sensing, 9, 667-672.