การพัฒนาชุดฝึกอบรมระบบควบคุมทางกลสำหรับการสอนนักศึกษา เทคโนโลยีอุตสาหกรรม

Main Article Content

วีระยุทธ สุดสมบูรณ์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อสร้างและหาประสิทธิภาพของชุดฝึกอบรมระบบควบคุมทางกลแบบอัตโนมัติสำหรับการสอนนักศึกษาเทคโนโลยีอุตสาหกรรม เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของผู้เรียนที่มีต่อชุดฝึกอบรมระบบควบคุมทางกลแบบอัตโนมัติสำหรับการสอนนักศึกษาเทคโนโลยีอุตสาหกรรม และเพื่อศึกษาความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อชุดฝึกอบรมระบบควบคุมทางกลแบบอัตโนมัติสำหรับการสอนนักศึกษาเทคโนโลยีอุตสาหกรรม ระเบียบวิธีวิจัยเป็นแบบการวิจัยเชิงวิจัยและพัฒนา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต ชั้นปีที่ 3 สาขาเทคโนโลยีเครื่องกล คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ปีการศึกษา 2/2557 จำนวน 30 คน ด้วยการสุ่มแบบเป็นระบบ ด้วยการทดสอบใช้ชุดฝึกอบรม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ประกอบด้วย 1) ชุดฝึกอบรมที่สร้างขึ้น 2) แบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน และ 3) ใบงาน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบแบบที ผลการวิจัยพบว่า ประสิทธิภาพของชุดฝึกอบรมระบบควบคุมทางกลแบบมวล-ตัวหน่วง-สปริง ที่สร้างขึ้นมีค่าเท่ากับ 88.53/81.11 ซึ่งมีค่าสูงกว่าเกณฑ์ 80/80 ที่กำหนดไว้ คะแนนวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังเรียนด้วยชุดฝึกอบรมระบบควบคุมทางกลแบบมวล-ตัวหน่วง-สปริง มีคะแนนเฉลี่ยแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และความพึงพอใจของผู้เรียนที่มีต่อชุดฝึกอบรมระบบควบคุมทางกลแบบอัตโนมัติสำหรับการสอนนักศึกษาเทคโนโลยีอุตสาหกรรมมีค่าเฉลี่ยรวม 4.79 อยู่ในระดับพึงพอใจมากที่สุด

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สุดสมบูรณ์ ว. (2018). การพัฒนาชุดฝึกอบรมระบบควบคุมทางกลสำหรับการสอนนักศึกษา เทคโนโลยีอุตสาหกรรม. วารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 37(Special), 99–113. สืบค้น จาก https://li01.tci-thaijo.org/index.php/wichcha/article/view/127181
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่7). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วิทวัส ดวงภุมเมศ และวารีรัตน์ แก้วอุไร. (2560). การจัดการเรียนรู้ในยุคไทยแลนด์ 4.0 ด้วยการเรียนรู้อย่างกระตือรือร้น. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 11(2), 1-13.
วีระยุทธ สุดสมบูรณ์ และบุญส่ง เหมวัฒน์. (2555). The Development of Automotive Mechatronic Systems Training Strategy for Enhancing Problem Solving Skills within Current Situation. วารสารมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (สาขาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี), 4(8), 51-69.
สุรัตน์ ธัญญะภูมิ และกฤษณะ ศรีมาวรรณ์. (2552). การสร้างชุดสาธิตการควบคุมระดับน้ำด้วยวิธีการควบคุมแบบพีไอดีและฟัซซี โดยใช้โปรแกรม LabVIEW. ปริญญานิพนธ์ครุศาสตร์อุตสาหกรรมบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, กรุงเทพฯ.
Fraenkel, J.R. (1993). How to Design and Evaluate Research in Education. Singapore: McGraw-Hill Inc.
Nise, N.S. (2000). Control Systems Engineering. (3rd ed). New York: John Wiley & Sons.
Ogata, K. (2004). System dynamics. Upper Saddle River. NJ: Pearson Prentice Hall.
Rowell, D. and Wormley, D. N. (1998). System Dynamics: An Introduction. New Jersey: Prentice Hall.
Sudsomboon, W. (2011). Effects of a Computer-Based Concept-Mapping: The Learning Innovation in Industrial Education. Technical Education Journal of King Mongkut’s University of Technology North Bangkok, 2(2), 11-19.
Sudsomboon, W. (2013). Applying Case-Based Reasoning to Teach Analysis of Non-Holonomic Mechanical Systems. In the 3rd International Conference on Sciences and Social Sciences (ICSSS 2013). July 18-19. Rajabhat Maha Sarakham University, Maha Sarakham, Thailand. 17-25.
Sudsomboon, W. and Maungmungkun, T. (2013). Integrating Case-Based Reasoning
Approach in an Undergraduate Industrial Technology Research Course. In the 6th International Conference on Educational Reform (ICER 2013). February 23-24. Sokha Angkor Resort. Siem Reap. Cambodia. 220-226.