ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลี้ยงกุ้งก้ามกรามบางแพให้มีคุณลักษณะที่เป็นอัตลักษณ์เฉพาะพื้นที่
Main Article Content
บทคัดย่อ
กุ้งก้ามกรามบางแพ คือ กุ้งที่มีลักษณะเปลือกสีน้ำเงินมันเงา ก้ามสีน้ำเงิน สีคราม หรือสีทอง เนื้อแน่นเต็มเปลือก รสชาติหวาน มันกุ้งมาก และไม่มีกลิ่นคาวเมื่อปรุงสุก ผลิตในพื้นที่ของอำเภอบางแพ อำเภอดำเนินสะดวก และอำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี ด้วยลักษณะของดินในอำเภอบางแพ อำเภอดำเนินสะดวก และอำเภอโพธาราม เป็นดินเหนียวหรือดินร่วนปนเหนียว มีสีเทาเข้มจนถึงสีดำ ซึ่งเกิดจากตะกอนน้ำผสมกับตะกอนทะเลที่พัฒนาในสภาพน้ำกร่อยเป็นหลัก และมีบางส่วนเกิดจากตะกอนน้ำพัดพาจึงมีความอุดมสมบูรณ์ด้วยแร่ธาตุและจุลินทรีย์ปานกลางถึงสูง มีปฏิกิริยาดินเป็นกรด-ด่างปานกลางอยู่ในระหว่าง 5.5-8.0 และมีการระบายน้ำเลว ผสมผสานกับภูมิปัญญาชาวบ้านที่นำวัชพืชที่ขึ้นเฉพาะถิ่น คือ ต้นธูปฤๅษี มาหมักกับดินทำให้น้ำในบ่อกลายสภาพเป็นสีชาหรือน้ำตาลอมเขียว มีผลให้แสงแดดส่องลงไปยังใต้บ่อได้น้อยลง ช่วยให้สภาพในบ่อเลี้ยงกุ้งเกิดแพลงก์ตอน ไรน้ำ และตะไคร่น้ำ ซึ่งเป็นอาหารตามธรรมชาติของกุ้ง กอปรกับมีลักษณะภูมิประเทศเป็นที่ราบน้ำทะเลเคยท่วมถึงหรือเป็นแอ่งที่ราบน้ำท่วมถึง ลักษณะของน้ำซึ่งมีคุณภาพน้ำประเภท 2 มีคุณสมบัติเหมาะสมในการอนุรักษ์สัตว์น้ำและทำการประมง และลักษณะภูมิอากาศที่โปร่งเย็น ไม่ร้อนจัด ไม่หนาวจัด ทำให้อุณหภูมิของน้ำอยู่ในช่วง 25-30 องศาเซลเซียส รวมทั้งกระบวนการเพาะเลี้ยงกุ้งของเกษตรกรในพื้นที่ ซึ่งปัจจัยดังกล่าวส่งผลให้กุ้งที่เลี้ยงโตเร็ว มีเปลือกสีน้ำเงินมันเงา เนื้อแน่นเต็มเปลือก รสชาติหวาน มันกุ้งมาก และไม่มีกลิ่นคาวเมื่อปรุงสุก ซึ่งเป็นคุณลักษณะที่เป็นอัตลักษณ์เฉพาะของกุ้งก้ามกรามที่เลี้ยงในพื้นที่ของสามอำเภอดังกล่าว
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ถือเป็นลิขสิทธ์ของวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราชก่อนเท่านั้น
The content and information in the article published in Wichcha journal Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, It is the opinion and responsibility of the author of the article. The editorial journals do not need to agree. Or share any responsibility.
เอกสารอ้างอิง
กรมทรัพยากรธรณี กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2551). การจำแนกเขตเพื่อการจัดการด้านธรณีวิทยาและทรัพยากรธรณีจังหวัดราชบุรี. กรุงเทพฯ: บริษัทแอดวานซ์วิชั่น เซอร์วิส จำกัด.
คำรณ หว่างหวังศรี. (2562). เมืองหลวงของการเลี้ยงกุ้งก้ามกรามอยู่ที่ อำเภอบางแพ จังหวัดราชบุรีนะ จะบอกให้. สืบค้นเมื่อ 15 กรกฎาคม 2564, จาก: https://www.youtube.com/watch?v=_oGtWURXFaY.
นพคุณ ภักดีณรงค์. (2558). ปัจจัยในการเพาะเลี้ยงกุ้งก้ามกรามในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารวิทยาศาสตร์บูรพา, 20(1), 251-260.
ประกอบ ทรัพย์ยอดแก้ว. (ม.ป.ป.). การเพาะเลี้ยงกุ้งก้ามกราม. สืบค้นเมื่อ 10 กรกฎาคม 2564, จาก: https://www.thailandshrimp.org/agriculture_giant.html.
ประไพพิศ จันทร์อ้น. (2553). การผลิตและการตลาดกุ้งก้ามกราม กรณีศึกษา: จังหวัดกาฬสินธุ์และจังหวัดราชบุรี. กรุงเทพฯ: ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร.
ประสพชัย พูลเกิด. (2565). คำขอขึ้นทะเบียนสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์. ราชบุรี: สำนักงานพาณิชย์จังหวัดราชบุรี.
ยุพินท์ วิวัฒนชัยเศรษฐ์ และรัชนีบูลย์ ทิพย์เนตร. (ม.ป.ป.). การเลี้ยงกุ้งก้ามกราม. กรุงเทพฯ: กรมประมง.
ส.พุ่มสุวรรณ. (2555). กุ้งก้ามกราม. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คพับลิเคชั่นส์.
สถาบันสารสนเทศทรัพยากรน้ำและการเกษตร (องค์การมหาชน). (2555). การดำเนินการด้านการรวบรวมข้อมูลและวิเคราะห์ข้อมูลโครงการพัฒนาระบบคลังข้อมูล 25 ลุ่มน้ำและแบบจำลองน้ำท่วมน้ำแล้ง ลุ่มแม่น้ำแม่กลอง. กรุงเทพฯ: สถาบันสารสนเทศทรัพยากรน้ำและการเกษตร (องค์กรมหาชน).
สำนักงานจังหวัดราชบุรี. (2562) แผนพัฒนาจังหวัดราชบุรี พ.ศ. 2561-2564 (ฉบับทบทวนปี พ.ศ. 2562). ราชบุรี: สำนักงานจังหวัดราชบุรี.
สำนักงานประมงจังหวัดราชบุรี. (2564). ข้อมูลการเลี้ยงกุ้งก้ามกรามจังหวัดราชบุรี. ราชบุรี: สำนักงานประมงจังหวัดราชบุรี.
สำนักงานสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2515). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2515-2519. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.