ผลของกลูโคแมนแนนดั้งเดิมต่อกิจกรรมการเจริญและการผลิตกรดของแบคทีเรียผลิตกรดแลคติก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาผลของกลูโคแมนแนนดั้งเดิมต่อกิจกรรมการเจริญและการผลิตกรดของแบคทีเรีย Lactococcus lactis A7 เปรียบเทียบกับแบคทีเรียทางการค้า 2 ชนิด ได้แก่ L. pentosus และ L. acidophilus จากผลการศึกษาพบว่ากลูโคแมนแนนดั้งเดิมสามารถจำแนกตามน้ำหนักโมเลกุลเป็น 2 กลุ่ม คือ กลูโคแมนแนนที่มีน้ำหนักโมเลกุลสูง (1.9×106 ดาลตัน) และกลูโคแมนแนนน้ำหนักโมเลกุลต่ำ 1.4×103 ดาลตัน ร้อยละ 58.08 และ 41.92 ตามลำดับ และมีค่าดัชนีการกระจายตัวของน้ำหนักโมเลกุล (polydispersity index: PDI) เท่ากับ 1.6 และ 1.2 ตามลำดับ จากการศึกษาสมบัติการเป็นพรีไบโอติกของกลูโคแมนแนนที่ส่งเสริมการเจริญของเชื้อโพรไบโอติก พบว่าการเจริญมีแนวโน้มใกล้เคียงกันและมีค่าการดูดกลืนแสง (optical density: OD) สูงสุด เท่ากับ 0.83±0.03 0.70±0.01 0.66±0.01 และ 0.60±0.03 สำหรับ L. lactis A7 L. pentosus L. acidophilus และอินูลิน ตามลำดับ ดังนั้นเชื้อ L. lactis A7 ที่เลี้ยงร่วมกับกลูโคแมนแนน จึงเป็นสารสกัดกลูโคแมนแนนที่สามารถทำให้เชื้อ L. lactis A7 เจริญได้ดีกว่าสูตรควบคุม (อินูลิน) โดยมีค่าความเป็นกรด-ด่างต่ำสุดที่ชั่วโมงที่ 24 เท่ากับ 5.75±0.02 นอกจากนี้ยังพบว่ามีค่าดัชนีการเป็นพรีไบโอติก (prebiotic index: PI) สูงสุด เท่ากับ 1.23 0.74 และ 0.63 สำหรับ L. lactis A7 L. pentosus และ L. acidophilus ตามลำดับ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ถือเป็นลิขสิทธ์ของวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำข้อมูลทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราชก่อนเท่านั้น
The content and information in the article published in Wichcha journal Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, It is the opinion and responsibility of the author of the article. The editorial journals do not need to agree. Or share any responsibility.
เอกสารอ้างอิง
Anggela, A., Harmayani, E., Setyaningsih, W. and Wichienchot, S. (2022). Prebiotic effect of porang oligo-glucomannan using fecal batch culture fermentation. Food Science and Technology, 42, doi: https://doi.org/10.1590/fst.06321.
Ariestanti, C.A., Seechamnanturakit, V., Harmayani, E. and Wichienchot, S. (2019). Optimization on production of konjac oligo-glucomannan and their effect on the gut microbiota. Food Science & Nutrition, 7(2), 788-796, doi: https://doi.org/10.1002/fsn3.927.
Boonkla, W., Kerdsin, A. and Itsaranuwat, P. (2024) Antioxidant activities of Boesenbergia rotunda (L.) Mansf. fermented with lactic acid bacteria. Wichcha Journal Nakhon Si Thammarat Rajabhat University, 43(2), 66-75, doi: https://doi.org/10.65217/wichchajnstru.2024.v43i2.260335.
Byczkowski, J.Z. and Gessner, T. (1988). Biological role of superoxide ion-radical. International Journal of Biochemistry, 20(6), 569-580, doi: https://doi.org/10.1016/0020-711X(88)90095-X.
Chyba, C.F. and Sagan, C. (1997). Comets as a source of prebiotic organic molecules for the early earth. In Thomas, P.J., Chyba, C.F. and McKay, C.P. (Eds.). Comets and the origin and evolution of life, pp. 147-173. New York: Springer.
Daeschel, M.A. (1989). Antimicrobial substances from lactic acid bacteria for use as food preservatives. Food Technology, 43(1), 164-167.
Ellegård, L., Andersson, H. and Bosaeus, I. (1997). Inulin and oligofructose do not influence the absorption of cholesterol, or the excretion of cholesterol, Ca, Mg, Zn, Fe, or bile acids but increases energy excretion in ileostomy subjects. European Journal of Clinical Nutrition, 51(1), 1-5, doi: https://doi.org/10.1038/sj.ejcn.1600320.
Gibson, G.R. and Roberfroid, M.B. (1995). Dietary modulation of the human colonic microbiota: Introducing the concept of prebiotics. The Journal of Nutrition, 125(6), 1401-1412, doi: https://doi.org/10.1093/jn/125.6.1401.
Gibson, R.S. (2005). Principles of nutritional assessment. (2nd ed). New York: Oxford University Press.
Harman, G.E., Lorito, M. and Lynch, J.M. (2004). Uses of Trichoderma spp. to alleviate or remediate soil and water pollution. Advances in Applied Microbiology, 56, 313-330, doi: https://doi.org/10.1016/S0065-2164(04)56010-0.
Huebner, J., Wehling, R.L., Parkhurst, A. and Hutkins, R.W. (2008). Effect of processing conditions on the prebiotic activity of commercial prebiotics. International Dairy Journal, 18(3), 287-293, doi: https://doi.org/10.1016/j.idairyj.2007.08.013.
Khanna, S. (2003). The chemical, physical and nutritional properties of the plant polysaccaride konjac glucomannan. Ph.D. thesis in Doctoral Dissertation, Glasgow Caledonian University, Glasgow.
Kolida, S., Tuohy, K. and Gibson, G.R. (2002). Prebiotic effects of inulin and oligofructose. British Journal of Nutrition, 87(suppl 2), S193-S197, doi: https://doi.org/10.1079/BJN/2002537.
Kong, S. and Davison, A.J. (1980). The role of interactions between O2, H2O2,·OH, e- and O2- in free radical damage to biological systems. Archives of Biochemistry and Biophysics, 204(1), 18-29, doi: https://doi.org/10.1016/0003-9861(80)90003-X.
Li, F., Sun, X., Yu, W., Shi, C., Zhang, X., Yu, H. and Ma, F. (2021). Enhanced konjac glucomannan hydrolysis by lytic polysaccharide monooxygenases and generating prebiotic oligosaccharides. Carbohydrate Polymers, 253, doi: https://doi.org/10.1016/j.carbpol.2020.117241.
Plongbunjong, V., Graidist, P., Knudsen, K.E.B. and Wichienchot, S. (2017). Isomaltooligosaccharide synthesised from rice starch and its prebiotic properties in vitro. International Journal of Food Science & Technology, 52(12), 2589-2595, doi: https://doi.org/10.1111/ijfs.13545.
Zheng, Q., Li, W., Liang, S., Zhang, H., Yang, H., Li, M. and Zhang, Y. (2019). Effects of ultrasonic treatment on the molecular weight and anti-inflammatory activity of oxidized konjac glucomannan. CyTA-Journal of Food, 17(1), 1-10, doi: https://doi.org/10.1080/19476337.2018.1541195.
