เปรียบเทียบการเจริญของเส้นใยเห็ดนางฟ้าบนอาหารเลี้ยงเชื้อและหัวเชื้อบนเมล็ดข้าวฟ่างต่อผลผลิตจากแหล่งเชื้อที่จำหน่ายในประเทศไทย

บทคัดย่อ

เห็ดนางฟ้า (Pleurotus spp.) ได้รับความนิยมในการเพาะเลี้ยงเชิงพาณิชย์ แต่ความแปรปรวนทางพันธุกรรม ของเชื้อเห็ดนางฟ้าจากแหล่งผลิตต่าง ๆ ในประเทศไทยส่งผลต่อประสิทธิภาพการให้ผลผลิตที่แตกต่างกัน การวิจัยนี้จึงศึกษาเปรียบเทียบเชื้อเห็ดนางฟ้าจาก 10 แหล่งผลิตในประเทศไทยต่อการเจริญของเส้นใยและการให้ผลผลิต ประเมินการเจริญของเส้นใยเห็ดนางฟ้าบนอาหารเลี้ยงเชื้อ PDA เมล็ดข้าวฟ่าง และวัสดุเพาะขี้เลื่อยไม้ยางพารา โดยบันทึกขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางโคโลนีบนอาหาร PDA และเมล็ดข้าวฟ่าง ความยาวของเส้นใยบนวัสดุเพาะ น้ำหนักแห้งเส้นใย ความหนาแน่นเส้นใย และประเมินผลผลิตจากน้ำหนักดอกสดและจำนวนดอกต่อช่อ วิเคราะห์ข้อมูลแบบสุ่มสมบูรณ์ด้วยการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยโดยวิธี DMRT ผลการวิจัยพบว่า เชื้อจากแหล่ง DOA และ WTN MF-RYG เป็นกลุ่มเชื้อที่มีการเจริญเส้นใยบนอาหาร PDA สูง (87.43 และ 86.87 มิลลิเมตร ตามลำดับ) บนเมล็ดข้าวฟ่างเชื้อจากแหล่ง DOA เส้นใยเจริญสูงสุด (96.77 มิลลิเมตร) เชื้อจากแหล่ง DOA, SP MF-CMI, SRY MF-LEI และ SHP-TAK มีน้ำหนักแห้งเส้นใยอยู่ในกลุ่มสูง (10.02-5.99 กรัม) ในด้านผลผลิต กลุ่มเชื้อจากแหล่ง DD MF-SKA, SP MF-CMI, SRY MF-LEI, SHP-TAK, WTN MF-RYG, NKP LM-NPT, PP MF-PCT และ CB MF-RBR ให้น้ำหนักดอกสด (67.42-56.57 กรัม) และจำนวนดอกต่อช่อ (19.67-9.33 ดอกต่อช่อ) ที่สูง ผลการศึกษาเชื้อจากแหล่ง DOA มีประสิทธิภาพสูงสุดครบทุกด้านและเชื้อจากแหล่ง SHP-TAK, SRY MF-LEI และ SP MF-CMI เส้นใยเจริญรวดเร็วบนวัสดุเพาะและให้ผลผลิตที่ดีเช่นกันเหมาะสำหรับการเพาะเชิงพาณิชย์ ข้อมูลนี้สามารถนำไปใช้เป็นแนวทางในการคัดเลือกและพัฒนาเชื้อเห็ดนางฟ้าให้เหมาะสมต่อความต้องการของผู้ผลิต