ผลของรูปแบบการเลี้ยงต่อคุณภาพเนื้อของไก่เบตง

บทคัดย่อ

ศึกษาผลของรูปแบบการเลี้ยงไก่เบตงที่แตกต่างกัน 2 รูปแบบ ได้แก่ แบบขังคอก และแบบกึ่งขังกึ่งปล่อย ต่อคุณภาพเนื้อในแง่ของลักษณะทางกายภาพและองค์ประกอบทางเคมี ทั้งนี้ในช่วง 7 สัปดาห์แรกไก่ทุกตัวได้รับการเลี้ยงดูเหมือนกัน แต่ในช่วงสัปดาห์ที่ 8 ถึง 24 ไก่ทั้งสองรูปแบบได้รับอาหารสำเร็จรูปที่มีโปรตีน 19% เหมือนกัน แต่กลุ่มที่เลี้ยงแบบกึ่งขังกึ่งปล่อยได้รับการเสริมข้าวหุงสุก เมื่อไก่มีอายุครบ 24 สัปดาห์สุ่มไก่เบตงรูปแบบการเลี้ยงละ 30 ตัว มาฆ่าเพื่อศึกษาคุณภาพของเนื้อตามแผนการทดลองแบบสุ่มสมบูรณ์ภายในบล็อค (Randomized complete block design; RCBD) ผลการศึกษา พบว่า เนื้อหน้าอกและสะโพกของไก่ที่เลี้ยงแบบขังคอกมีค่าความเป็นกรดด่างหลังฆ่า 24 ชม. (pHu) ค่าสี L*, a* และ b* สูงกว่า แต่มีค่าการสูญเสียน้ำระหว่างการเก็บรักษาต่ำกว่าเนื้อไก่เบตงที่เลี้ยงแบบกึ่งขังกึ่งปล่อย (P < 0.05) อย่างไรก็ตามความแตกต่างของรูปแบบการเลี้ยงไม่มีผลทำให้เนื้อทั้งสองส่วนมีค่าแรงตัดผ่านแตกต่างกัน (P > 0.05) แต่มีแนวโน้มว่าเนื้อหน้าอกและเนื้อสะโพกจากไก่ที่เลี้ยงแบบกึ่งขังกึ่งปล่อยมีค่าแรงตัดผ่านสูงกว่าแบบขังคอก สำหรับองค์ประกอบทางเคมีของเนื้อ พบว่า รูปแบบการเลี้ยงไม่มีผลทำให้เนื้อทั้งสองชนิดมีเปอร์เซ็นต์โปรตีน ไขมัน เถ้า และคอลลาเจนแตกต่างกัน (P > 0.05) แต่มีแนวโน้มว่าเนื้อสะโพกของไก่ที่เลี้ยงแบบกึ่งขังกึ่งปล่อยมีปริมาณไขมันต่ำกว่าแต่ปริมาณคอลลาเจนมากกว่าเนื้อไก่ที่เลี้ยงแบบขังคอก (P > 0.05)