ผลของปุ๋ยฟอสฟอรัสต่อลักษณะการดูดซับสังกะสีในดินนาโซดิกพื้นที่ทุ่งกุลาร้องไห้

บทคัดย่อ

ดินนาโซดิกที่ใช้ปลูกข้าวหอมมะลิพื้นที่ทุ่งกุลาร้องไห้ ได้แก่ ชุดดินพิมาย กุลาร้องไห้ ร้อยเอ็ด ท่าตูม และอุบล ถูกคัดเลือกเพื่อศึกษา 1) การดูดซับและการปลดปล่อยสังกะสีในดินที่ได้รับปุ๋ยฟอสฟอรัสแตกต่างกัน ได้แก่ 0, 0.5, 1.0 และ 2.0 เท่าของอัตราแนะนำสำหรับข้าวหอมมะลิ (6 กก. P2O5 /ไร่) ภายใต้สภาพจำลองการขังน้ำในห้องปฏิบัติการเป็นระยะเวลา 90 วัน และ 2) ผลของปุ๋ยฟอสฟอรัสที่มีต่อข้าวขาวดอกมะลิ 105 ในโรงเรือนประกอบด้วยการไม่ใส่ปุ๋ย การใส่ฟอสฟอรัสในอัตราแนะนำและอัตราที่ทำให้เกิดการดูดซับสังกะสีของดินต่ำที่สุด ผลการศึกษาพบว่า การดูดซับสังกะสีของดินจะเพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการขังน้ำและมีค่าสูงสุดในวันที่ 14 ในชุดดินร้อยเอ็ด และชุดดินอุบล ส่วนชุดดินท่าตูมและชุดดินพิมายเป็นวันที่ 30 จากนั้นจะเริ่มปลดปล่อยสังกะสีออกมาจนมีค่าสูงสุดภายใน 60 หลังขังน้ำและมีค่าลดลงอย่างชัดเจนภายใน 30 วันหลังจากที่ปลดปล่อยออกมาสูงสุด การใส่ปุ๋ยฟอสฟอรัสส่งผลต่อความเป็นประโยชน์ของสังกะสีในดินในสภาพน้ำขังโดยแปรปรวนในแต่ละดิน การใส่ปุ๋ยฟอสฟอรัสในอัตรา 3 และ 6 กก. P₂O₅/ไร่ จะทำให้ชุดดินพิมายและกุลาร้องไห้ดูดซับสังกะสีของดินลดลงและปลดปล่อยสังกะสีออกมามากขึ้น ขณะที่การใส่ปุ๋ ยในอัตราสูงที่ 12 กก. P₂O₅/ไร่ จะทำให้ชุดดินที่เหลือดูดซับสังกะสีเพิ่มขึ้น การไม่ใส่ปุ๋ยฟอสฟอรัสทำให้น้ำหนักเมล็ดของข้าวในชุดดินอุบล และน้ำหนักแห้งตอซังในชุดดินพิมายต่ำที่สุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การใส่ฟอสฟอรัสในอัตราที่ทำให้ดินดูดซับสังกะสีน้อยที่สุดหรือที่อัตราแนะนำมีผลให้องค์ประกอบผลผลิตของข้าวในดินทั้งสองเพิ่มขึ้นไม่แตกต่างกัน และไม่พบการตอบสนองของข้าวทางด้านผลผลิตในดินที่เหลือ นอกจากนี้การใส่ปุ๋ยฟอสฟอรัสทำให้ข้าวดูดใช้ฟอสฟอรัสเพิ่มขึ้นแต่ไม่มีผลต่อการดูดใช้สังกะสียกเว้นในชุดดินพิมายที่มีการดูดใช้สังกะสีเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ