ผลสะสมของวัสดุปรับปรุงดินต่อการแจกกระจายของเม็ดดินและการกักเก็บคาร์บอนของดินวารินที่ปลูกมันสำปะหลัง

บทคัดย่อ

การศึกษาผลสะสมของการใส่วัสดุปรับปรุงดิน ได้แก่ เพอร์ไลต์ ยิปซัม เบนทอไนต์ และหินปูนบดในอัตราละ 200 กก./ไร่ มูลไก่แกลบอัตรา 500 และ 1,000 กก./ไร่ และมูลไก่แกลบอัตรา 500 กก./ไร่ร่วมกับเพอร์ไลต์อัตรา 200 กก./ไร่ในช่วงการเตรียมดินต่อเนื่องเป็นเวลา 4 ปี ที่มีต่อมันสำปะหลังและสมบัติดินซึ่งดำเนินการทดลองในชุดดินวาริน ในจังหวัดนครราชสีมา พบว่า การใส่มูลไก่แกลบ 500 กก./ไร่ ร่วมกับเพอร์ไลต์ 200 กก./ไร่ ให้ผลผลิตหัวมันสำปะหลังสด ผลผลิตแป้งและชีวมวลเหนือดินสูงที่สุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเท่ากับ 7.53, 2.22 และ 1.35 ตัน/ไร่ ตามลำดับ ซึ่งไม่แตกต่างจากการใส่มูลไก่แกลบในอัตรา 500 หรือ 1000 กก./ไร่ ขณะที่การใส่เพอร์ไลต์ ยิปซัม และเบนทอไนต์กลับให้ผลไม่แตกต่างจากการไม่ใส่วัสดุปรับปรุงดินทางสถิติ อย่างไรก็ตาม ตำรับควบคุมมีแนวโน้มให้ผลผลิตและผลผลิตแป้งต่ำที่สุดเท่ากับ 3.31 และ 0.88 ตัน/ไร่ ตามลำดับ วัสดุปรับปรุงดินเหล่านี้ยังส่งผลให้สมบัติทางเคมีของดินบนดีขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับไม่ใส่วัสดุปรับปรุงดินอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยหินปูนบดลดความเป็นกรดของดินได้ดีที่สุด (pH 6.8) ส่วนการใส่มูลไก่แกลบ 1000 กก./ไร่ ให้ความจุแลกเปลี่ยนแคตไอออน (6.23 เซนติโมล/กก.) ปริมาณอินทรียวัตถุ (5.75 ก./กก.) และโพแทสเซียมที่เป็นประโยชน์ของดิน (66.6 มก./กก.) สูงที่สุดรวมถึงการกักเก็บคาร์บอนอินทรีย์ (0.43 กก.คาร์บอน/ตร.ม.) ชุดดินวารินที่ทำการใส่วัสดุปรับปรุงดินเหล่านี้อย่างต่อเนื่องพบว่า เม็ดดินส่วนใหญ่อยู่ในขนาด 0.25-0.1 มม. โดยคาร์บอนอินทรีย์ส่วนใหญ่ถูกกักเก็บอยู่ในเม็ดดินขนาด 1-0.5 มม. มีค่าอยู่ในพิสัย 0.12-2.63 กก.คาร์บอน/ตร.ม. การใส่วัสดุอนินทรีย์ปรับปรุงดินมีแนวโน้มให้เม็ดดินกักเก็บคาร์บอนอินทรีย์ไว้มากกว่าการใส่วัสดุอินทรีย์ ส่วนการใส่ร่วมกันทำให้การกักเก็บคาร์บอนอินทรีย์ลดลง