การเปลี่ยนแปลงฤทธิ์การต้านอนุมูลอิสระของใบมะนาวโห่ภายใต้สภาวะเค็ม

บทคัดย่อ

ความเค็มสามารถกระตุ้นให้เกิดการสะสมสารพฤกษเคมีในพืชได้ ด้วยเหตุนี้จึงได้ทำการศึกษาการเปลี่ยนแปลงฤทธิ์การต้านอนุมูลอิสระภายใต้สภาวะความเค็มจากเกลือสินเธาว์ซึ่งเป็นเกลือชนิดหลักของดินเค็มในภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยมีพืชทดสอบคือมะนาวโห่ (Carissa carandas L.) เลือกใช้ส่วนใบซึ่งเป็นชิ้นส่วนที่มีตลอดทั้งปีและมีสรรพคุณที่เป็นประโยชน์ทางการแพทย์ ทำการประเมินที่ 6 ความเข้มข้นของเกลือสินเธาว์ คือ 0, 25, 50, 75, 100 และ 125 mM ที่ 4 ระยะพัฒนาการของใบ คือใบอ่อน ใบเพสลาด ใบเจริญเต็มที่ และใบแก่ ผลการศึกษาพบว่า ต้นมะนาวโห่สามารถทนความเค็มได้ถึงระดับความเข้มข้นที่ 50 mM โดยความเข้มข้นของเกลือสินเธาว์ที่ 25 mM เป็นระดับที่ส่งเสริมให้มีฤทธิ์การต้านอนุมูลอิสระได้มากที่สุด โดยระยะพัฒนาการของใบส่งผลต่อฤทธิ์การต้านอนุมูลอิสระของใบ ใบอ่อนเป็นใบที่มีฤทธิ์การต้านอนุมูลอิสระแบบ DPPH มากที่สุด ใบเพสลาดและใบเจริญเต็มที่เป็นใบที่มีฤทธิ์การต้านอนุมูลอิสระแบบ FRAP มากที่สุด และใบแก่เป็นใบที่มีความสามารถในการต้านอนุมูลอิสสระแบบ ABTS มากที่สุด โดยพบว่าใบแก่ที่ได้รับเกลือสินเธาว์ความเข้มข้น 25 mM เป็นใบที่มีฤทธิ์ในการต้านอนุมูลอิสระมากที่สุด ซึ่งผลการศึกษานี้สามารถใช้เป็นแนวทางในการหาวิธีการกระตุ้นให้เกิดการสะสมสารสำคัญในใบมะนาวโห่เพื่อให้มีฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาที่เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพเพิ่มมากขึ้น