ผลของความร้อนต่อการมีชีวิตรอดของเซลล์เยื่อบุผิวท่อนำไข่ และเซลล์ไข่สุกร

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาอัตราการมีชีวิตรอดของเซลล์เยื่อบุผิวท่อนำไข่ และเซลล์ไข่ที่ได้รับอุณหภูมิร้อน (Exposed Heat Shock; EHS) ในหลอดทดลอง การศึกษาที่ 1 ศึกษาอัตราการมีชีวิตรอดของเซลล์เยื่อบุผิวท่อนำไข่ โดยใช้ท่อนำไข่ที่ถูกเก็บจากสุกรสาวทั้งหมด 18 ตัว แบ่งออกเป็น 6 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ 1 EHS 38.5^oซ 12 ซม.,  กลุ่มที่ 2 EHS 38.5^oซ 24 ซม., กลุ่มที่ 3 EHS 40^oซ 12 ซม., กลุ่มที่ 4 EHS 40^oซ 24 ซม., กลุ่มที่ 5 EHS 42^oซ 12 ซม. และกลุ่มที่ 6 EHS 42^oซ 24 ซม. ผลพบว่า กลุ่มที่ 1 (99.09±0.68%) มีอัตราการมีชีวิตรอดสูงกว่า กลุ่มที่ 4 (97.45±1.43%)กลุ่มที่ 5 (95.90±2.29%) และกลุ่มที่ 6 (95.880±1.89%) ซึ่งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.01) แต่ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับ กลุ่มที่ 2 (98.95±0.56%) และกลุ่มที่ 3 (97.59±1.31%) (P>0.01)  การศึกษาที่ 2 ศึกษาการเพาะเลี้ยง COCs ร่วมกับเซลล์เยื่อบุผิวท่อนำไข่ที่ถูกฮีทช็อค ด้วยอุณหภูมิที่แตกต่างกัน รังไข่ถูกเก็บจากสุกรสาวทั้งหมด 300 ตัว ผลพบว่า มีการขยายของคิวมูลัส (Cumulus) เมื่อเลี้ยงไปถึงชั่วโมงที่ 44 ในกลุ่มที่ 1 (6.237±0.90 µm) มีค่ามากกว่ากลุ่มที่ 3 (5.86±0.88 µm),กลุ่มที่ 4 (5.853±0.90 µm), กลุ่มที่ 5 (5.862±0.95 µm) และกลุ่มที่ 6 (5.707±1.09 µm) ซึ่งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.01) แต่ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับกลุ่มที่ 2 (6.210±0.93 µm) (P>0.01) และผลของอัตราการพัฒนาของเซลล์ไข่ไปจนถึงระยะ Metaphase II ในกลุ่มที่ 1 (67.21%)  มีค่ามากกว่ากลุ่มที่ 2 (66.13%) กลุ่มที่ 3 (62.40%) กลุ่มที่ 4 (61.81% ) กลุ่มที่ 5 (62.10%) และกลุ่มที่ 6 (61.82%)  ดังนั้นสรุปได้ว่า อุณหภูมิสูงส่งผลต่ออัตราการมีชีวิตรอดของเซลล์เยื่อบุผิวท่อนำไข่ และการขยายของเซลล์คิวมูลัส และการพัฒนาของเซลล์ไข่