ความรู้และการปฏิบัติตามแนวทางการเกษตรที่ดีในการเลี้ยงผึ้งโพรง ของเกษตรกรในอำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ปัจจัยส่วนบุคคล เศรษฐกิจ สังคม ความรู้และการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีในการเลี้ยงผึ้งโพรง 2) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี 3) ปัญหา และความต้องการของเกษตรกรในการเลี้ยงผึ้งโพรง ประชากร คือ เกษตรกรผู้เลี้ยงผึ้งโพรงในอำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง กำหนดขนาดตัวอย่างตามสูตรของ Taro Yamane ได้ 161 คน เครื่องมือ คือ แบบสอบถามมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลด้วย ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การถดถอยพหุแบบขั้นตอน

ผลการศึกษาพบว่า 1) เกษตรกรส่วนใหญ่มีประสบการณ์เฉลี่ย 4 ปี รายได้จากน้ำผึ้ง 5,818.18 บาทต่อปี รับข่าวสารจากนักวิชาการส่งเสริมการเกษตร ร้อยละ 95.03 มีคะแนนความรู้ และการปฏิบัติระดับสูง 2) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีในการเลี้ยงผึ้งโพรง พบว่า ตัวแปรอิสระ 6 ตัวแปร มีผลต่อการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดีที่ระดับนัยสำคัญ 0.01 และสามารถทำนายได้ร้อยละ 37.20 (R² Adjusted=37.20) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์เชิงบวก คือ ประสบการณ์ การเข้าร่วมกลุ่ม จำนวนแหล่งความรู้ และจำนวนครั้งการได้รับอบรมการเลี้ยงผึ้งโพรง ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์เชิงลบ คือ ระดับการศึกษา และความรู้ทางการเกษตรที่ดี และ 3) ปัญหาที่พบ คือ ผึ้งโพรงทิ้งรัง/ไม่เข้ารัง และช่องทางการตลาด เกษตรกรต้องการพัฒนาตนเองด้านการแยกรังและย้ายผึ้งโพรงเข้าคอน