อิทธิพลของวัสดุคลุมดินต่อการควบคุมวัชพืชและการแตกยอดใหม่ของต้นลำไย

บทคัดย่อ

ศึกษาอิทธิพลของวัสดุคลุมแปลงต่อการควบคุมวัชพืชในแปลงลำไยและการแตกยอดใหม่ของต้นลำไย โดยทดสอบกับต้นลำไยอายุประมาณ 10 ปี ในแปลงปฏิบัติงานสาขาไม้ผล มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ตำบลหนองหาร อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ วางแผนการทดลองแบบ Completely Randomized Design (CRD) ประกอบไปด้วย 4 กรรมวิธี ๆ ละ 4 ซ้ำ ๆ ละ 1 ต้น ได้แก่ 1) ไม่คลุมดิน (control) 2) คลุมด้วยแกลบดิบ 3) คลุมด้วยฟางข้าว และ 4) คลุมด้วยพลาสติกคลุมวัชพืช (anti-root) เริ่มทำการทดลองโดยเลือกต้นลำไยที่มีขนาดทรงพุ่มใกล้เคียงกัน และตัดวัชพืชก่อนเริ่มทำการทดลอง หลังจากนั้นดำเนินการคลุมวัชพืชตามสิ่งทดลอง ในพื้นที่ 16 ตารางเมตร (กว้าง 4 เมตร ยาว 4 เมตร) รอบทรงพุ่ม เป็นระยะเวลา 7 เดือน ทำการบันทึกข้อมูลต่าง ๆ ได้แก่ ปริมาณวัชพืช คุณสมบัติทางเคมี ทางกายภาพต่าง ๆ ของดิน และการแตกยอดของลำไย พบว่า การคลุมดินด้วย anti-root ไม่มีการงอกของวัชพืชเลย ในขณะที่การคลุมดินด้วยวิธีอื่น มีปริมาณน้ำหนักแห้งของวัชพืชสะสมอยู่ระหว่าง 874.9-1,227.0 ก./ตร.ม. ซึ่งไม่แตกต่างกับการไม่คลุมดิน ในขณะที่อุณหภูมิผิวดินพบว่าการคลุมดินด้วย anti-root ส่งผลให้
มีค่าอุณหภูมิผิวดินเฉลี่ยสูงที่สุดคือ 41.0 องศาเซลเซียส ซึ่งแตกต่างกับการไม่คลุมและการคลุมดินด้วยแกลบดิบ และฟางข้าว ที่มีค่าอยู่ระหว่าง 25.4-32.3 องศาเซลเซียส ส่วนคุณสมบัติทางเคมีของดิน ได้แก่ อินทรียวัตถุ ค่าความเป็นกรด-ด่าง และ
ธาตุอาหารโดยรวม ก่อนคลุมดินแต่ละกรรมวิธีไม่มีความแตกต่างกัน ทั้งนี้ เมื่อสิ้นสุดระยะเวลาคลุมดินแล้ว พบว่าปริมาณอินทรียวัตถุ ค่าความเป็นกรด-ด่าง ไนโตรเจน แคลเซียม และแมกนีเซียม ของการคลุมดินแต่ละวิธีมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น แต่ไม่มีความแตกต่างกันในทางสถิติ อย่างไรก็ตาม การคลุมดินด้วยฟางข้าวทำให้ปริมาณของฟอสฟอรัสในดินมีค่าสูงที่สุด คือ 214 มก./กก. แตกต่างกับการไม่คลุมดิน หรือการคลุมดินด้วยวิธีอื่น ที่มีค่าอยู่ระหว่าง 39-91 มก./กก. ในขณะที่การคลุมด้วย
anti-root ทำให้มีปริมาณโพแทสเซียมต่ำกว่าชุดควบคุม และการคลุมด้วยฟางข้าว แต่ไม่แตกต่างจากการคลุมดินด้วยแกลบดิบ การคลุมดินไม่มีอิทธิพลต่อการแตกยอดของลำไย โดยพบว่าเปอร์เซ็นต์การแตกยอดของลำไยอยู่ระหว่าง 90-100 เปอร์เซ็นต์ และอัตราเร็วในการแตกยอดไม่แตกต่างกัน โดยมีค่าอยู่ระหว่าง 25-30 วันหลังตัดแต่งกิ่ง