Comparison on the Diversity of Insect Pests and Natural Enemies in the Chinese Kale Treated with Insecticides and Bio-agents

Main Article Content

Weerathep Pongprasert

Abstract

In recent years many of the conventional methods of vegetable insect pest control by broad-spectrum synthetic chemicals has been altered to bio-agents including insect pathogens and herbs extracted to reduce the harmful insecticide residues to human and environment. However, the supported bio-safety evident of applying bio-agents at the farm level was not available. The comparison on diversity of insect pests and natural enemies in the Chinese kale between fields treated with insecticides and bio-agents as in the usual farmer practice, therefore, was carried out 3 times in winter, summer, and rainy of 2001-2002 growing seasons at Bung Pra, Phitsanulok. The numbers of species and insects from both treated fields were collected and analyzed in order to evaluate safety of bio-agent treated in the farm level indicated by insect diversity index. The numbers of species in the bio-agent treated fields were revealed 2.00 up to 5.25 folds higher than those of the insecticide treated fields and the numbers of insects of the former also were higher than the latter around 1.96-4.12 folds. The insect pests mainly were diamondback moth (Plutella xylostella L.) and flea beetle (Phyllotreta sp.). The high potential predator obviously was the fire ant (Solenopsis geminata (F.)), whereas the most effective parasite was Cotesia plutellae (Kurdjumov), a larval parasite of the diamondback moth.

Article Details

Section
Research Articles

References

กรมส่งเสริมการเกษตร. (2540), สถิติการเพาะปลูกและการส่งออกพืชผักต่าง ๆ. กองแผนงาน, กรมส่งเสริมการเกษตร, กรุงเทพฯ.
กลุ่มงานวิจัยแมลงศัตรูผัก ไม้ดอกและไม้ประดับ. (2542). แมลงศัตรูผัก. เอกสารวิชาการ กองกีฏและสัตว-วิทยา, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
กองกีฏและสัตววิทยา. (2543). คำแนะนำการป้องกันกำจัดแมลงและสัตว์ศัตรูพืช ปี 2543. กองกีฏและสัตว- วิทยา, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
กองวัตถุมีพิษการเกษตร. (2538). การศึกษาพฤติกรรมการใช้สารเคมีของเกษตรกรและความสนใจในโครงการ ลดการใช้สารเคมีทางการเกษตร. กองวัตถุมีพิษการเกษตร, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
จักรพงศ์ พิริยพล ปิยรัตน์ เขียนมีสุข และลัดดาวัลย์ งามวงศ์ธรรม. (2540). การเลี้ยงขยายแตนเบียนหนอนใยผัก. วารสารกีฏและสัตววิทยา 19(1): 42-45.
ชัยพัฒน์ จิรธรรมจารี บงกชรัตน์ ปิติยนต์ วินัย ปีติยนต์ สุรพล วิเศษสรรค์ และอารมย์ แสงวนิชย์. (2535). สูตรผสมในการผลิตวัตถุมีพิษจากสะเดา. รายงานผลการวิจัย. กองวัตถุมีพิษการเกษตร, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
นุชรีย์ ศิริ ทัศนีย์ แจ่มจรรยา และจิราภรณ์ เสวนา. (2544). การควบคุมแมลงศัตรูพักวงศ์กะหล่ำด้วยแมลงศัตรูธรรมชาติ. รายงานผลงานวิชาการประจำปี. ศูนย์วิจัยควบคุมศัตรูพืชโดยชีวินทรีย์แห่งชาติภาค ตะวันออกเฉียงเหนือ, สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ/ หาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
มารศรี อุดมโชค และอารมย์ แสงวนิชย์. (2530). การใช้สารสกัดจากสะเดาเพื่อป้องกันกำจัดหนอนใยผักและหนอนกระทู้ผักในผักคะน้า. รายงานผลการค้นคว้าวิจัย. กองวัตถุมีพิษการเกษตร, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
มาลี ชวนะพงศ์ วิภาดา ปลอดครบุรี อรนุช กองกาญจนะ ดำรง เวชกิจ จีรนุช เอกอำนวย กอบเกียรติ์ บันสิทธิ์ อุทัย เกตุนุติ อัจฉรา ตันติโชดก อรพรรณ วิเศษสังข์ จุมพล สาระนาค เสริมศิริ คงแสงดาว สุปราณีอิ่มพิทักษ์ จินตนา ภู่มงกุฏชัย และสมเกียรติ ขำเอี่ยม. (2543). การป้องกันกำจัดศัตรูคะน้าโดยวิธีผสมผสาน. ใน: รายงานผลการดำเนินงานการป้องกันกำจัดศัตรูพืชโดยวิธีผสมผสานครั้งที่ 3 โรงแรมโนโวเทล ริมแพรีสอร์ท จังหวัดระยอง, 29-31 สิงหาคม 2543. กองกีฏและสัตววิทยา, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
วัชรี สมสุข. (2544). ไส้เดือนฝอยศัตรูแมลง. ใน: เอกสารวิชาการ เรื่องการควบคุมแมลงศัตรูพืชโดยชีววิธีเพื่อเกษตรยังยืน. กองกีฏและสัตววิทยา, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
วินัย รัชตปกรณ์ชัย. (2533). การศึกษาประสิทธิภาพสมุนไพรบางชนิดในการป้องกันกำจัดแมลงศัตรูผักใน: รายงานการค้นคว้าและวิจัยปี 2533. กองกีฏและสัตววิทยา, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
วินัย รัชตปกรณ์ชัย. (2535). แมลงศัตรูพืชผักตระกูลกะหล่ำและแนวทางการบริหาร. หน้า 143-152. ใน: แมลง และสัตว์ศัตรูที่สำที่สำคัญของพืชเศรษฐกิจและการบริหาร. กองกีฏและสัตววิทยา, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
สมปอง ทองดีแท้ วรวิทย์ สุจิรธรรม และธัญญา ขำเลิศ (2535). ทดสอบการใช้เมล็ดสะเดาทดแทนสารเคมี ป้องกันกำจัดศัตรูพืชผักอนามัย. รายงานผลการวิจัย. กองวัตถุมีพิษการเกษตร, กรมวิชาการเกษตร, กรุงเทพฯ.
สุภาณี พิมพ์สมาน นุชรีย์ ศิริทัศนีย์ แจ่มจรรยา และยนต์ สุตภักดี. (2532). แนวทางการใช้สารสกัดจากสะเดาเพื่อป้องกันกำจัดแมลงศัตรูผักในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
Colwell, R. K., and D. J. Futuyma. (1971). On the measurement of niche breadth and overlap. Ecology 52:567-576.
Holldobler, B., and E.O. Wilson. (1990). The Ants. The Belknap Press of Harvard University Press, Cambridge.
Lofgren, C.S., and R.K. Vander Meer. (1986). Fire Ants and Leaf-Cutting Ants: Biology and Management. Westview Press, Boulder.
Mitchell, E. R., F. C. Tingle, R. C. Navasero-Ward, and M. Kehat. (1997). Diamondback moth (Lepidoptera: Plutellidae): Parasitism by Cotesia plutellae (Hymenoptera: Braconidae) in cabbage. Florida Entomologist 80(4): 477-489.