ความคิดเห็นต่อการพึ่งพากันได้ในชุมชนของเกษตรกรในระบบชลประทานขนาดเล็ก ในจังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างระดับอุปสรรคในการประกอบอาชีพการเกษตรกับการพึ่งพากันได้ของคนในชุมชน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ศึกษา คือ เกษตรกรในระบบชลประทานขนาดเล็ก ในจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 589 ราย เครื่องมือที่ใช้ ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าต่ำสุด ค่าสูงสุด ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า เกษตรกรร้อยละ 79.12 เป็นเพศชาย อาศัยอยู่ในชุมชนมาเป็นเวลาเฉลี่ย 48.54 ปี มีรายได้จากการเกษตรเฉลี่ย 3,060.32 บาท  ต่อเดือน ส่วนใหญ่ร้อยละ 73.68  มีหนี้สิน เกษตรกร มีความคิดเห็นโดยภาพรวมอยู่ในระดับเห็นด้วยว่า คนในชุมชนสามารถพึ่งพากันได้ ( =2.72) โดยเห็นว่าคนในชุมชนมีความซื่อสัตย์และเชื่อถือได้ มีความเต็มใจช่วยเหลือเมื่อต้องการให้ช่วย และเมื่อมีเรื่องเร่งด่วน  คนในชุมชนพร้อมที่จะช่วย เกษตรกรมีอุปสรรคในการประกอบอาชีพการเกษตร คือ ราคาปัจจัยการผลิต ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ความไม่แน่นอนของราคาผลผลิต และความเสียหายของโครงสร้างระบบชลประทาน และเมื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างอุปสรรคในการประกอบอาชีพการเกษตรกับการพึ่งพากันได้ของคนในชุมชนพบว่า ตัวแปรทั้งสองมีความสัมพันธ์เชิงบวก (r=0.113) อธิบายได้ว่า ถ้ามีระดับอุปสรรคในการประกอบอาชีพการเกษตรมากขึ้น ชุมชนจะมีการพึ่งพากันมากขึ้น  โดยอุปสรรคในการประกอบอาชีพการเกษตรมีความสัมพันธ์กับการพึ่งพากันได้ของคนในชุมชน