ผลของระยะเวลาการเก็บเกี่ยวต่อคุณภาพและผลผลิตของพริกระยะผลอ่อน

บทคัดย่อ

ปัจจุบันความนิยมรับประทานอาหารรสเผ็ดมีแนวโน้มที่ลดลง แต่ยังคงต้องการกลิ่นและรสชาติของพริกอยู่ งานวิจัยนี้จึงศึกษาลักษณะทางคุณภาพ คุณค่าทางโภชนาการ (วิตามินซีและคลอโรฟิลล์) ความเผ็ด ผลผลิต และคุณภาพทางประสาทสัมผัสโดยการชิม เพื่อหาระยะเก็บเกี่ยวพริกระยะผลอ่อนที่เหมาะสมและเป็นที่ยอมรับของผู้บริโภค โดยทำการทดลองในพริก
7 สายพันธุ์ คือ CA-1119, CA-319, CA-2344, CA-944-a, CA-165, CA-2419 และ CA-403 เก็บเกี่ยวพริกระยะผลอ่อนที่อายุ
7, 9, 12, 15 และ 60 (ระยะผลสุกแดง) วันหลังดอกบาน (DAA) ผลการทดลองพบว่า พริกระยะผลอ่อนทุกพันธุ์ให้น้ำหนักสด ความกว้างผล ความยาวผล และความหนาเนื้อเพิ่มขึ้นตามระยะการพัฒนาผลที่เพิ่มขึ้น สูงสุดที่ระยะ 60 DAA ยกเว้นในพันธุ์ CA-2419 ที่ตั้งแต่ 12 DAA ให้ความกว้างผล ความยาวผล และความหนาเนื้อไม่แตกต่างจากระยะ 60 DAA ปริมาณวิตามินซีเพิ่มขึ้นตามอายุของผลพริกที่เพิ่มขึ้นและมีค่าสูงสุดที่อายุ 60 DAA โดยพริกทั้ง 7 สายพันธุ์มีปริมาณคลอโรฟิลล์ต่ำที่สุดที่อายุ 60 DAA พริกทุกสายพันธุ์เริ่มสะสมสารแคปไซซินนอยด์ (capsaicin และ dihydrocapsaicin) เมื่ออายุ 12 DAA ยกเว้น
พันธุ์ CA-2419 ที่พบสารแคปไซซินนอยด์ตั้งแต่อายุ 7 DAA ปริมาณแคปไซซินนอยด์จะเพิ่มขึ้นตามอายุของผลพริกที่เพิ่มขึ้น โดยที่ระยะ 60 DAA มีค่าสูงสุด จากการทดสอบคุณภาพทางประสาทสัมผัสพบว่าในพริกทุกพันธุ์จะมีความเหม็นเขียวลดลง ส่วนความกรอบและความชอบโดยรวมจะเพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการพัฒนาผลที่เพิ่มขึ้น ความเผ็ดที่ระยะผลสุกมีค่าสูงสุด ผลผลิต/ไร่เพิ่มขึ้นตามระยะพัฒนาผลที่เพิ่มขึ้นและสูงสุดที่ระยะ 60 DAA ยกเว้นในพันธุ์ CA-2419 ที่ระยะ 15 DAA
ให้ผลผลิต/ไร่ไม่แตกต่างกับระยะ 60 DAA จากการทดลองสรุปได้ว่า ระยะเก็บเกี่ยวพริกระยะผลอ่อนที่เหมาะสมคือ 15 DAA เนื่องจากมีวิตามินซีรองลงมาจากระยะ 60 DAA แต่มีความเผ็ดที่น้อยกว่าและมีคะแนนความชอบสูง