ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความต้องการในการพัฒนาทักษะการส่งเสริมการเกษตร ของนักวิชาการส่งเสริมการเกษตร กรมส่งเสริมการเกษตร

Main Article Content

วรรณรีย์ คนขยัน
สมชัย อนุสนธิ์พรเพิ่ม
ธานินทร์ คงศิลา

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ปัจจัยส่วนบุคคลของนักวิชาการส่งเสริมการเกษตร 2) ความต้องการในการพัฒนาทักษะการส่งเสริมการเกษตร และ 3) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความต้องการในการพัฒนาทักษะการส่งเสริมการเกษตร กลุ่มตัวอย่าง คือ นักวิชาการส่งเสริมการเกษตร สังกัดกรมส่งเสริมการเกษตร จำนวน 368 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม ผลการวิจัย พบว่า 1) นักวิชาการส่งเสริมการเกษตร ส่วนมากเป็นเพศหญิง ร้อยละ 54.1 อายุ 30-39 ปี ร้อยละ 48.9 ประสบการณ์ในการส่งเสริมการเกษตร 6-10 ปี ร้อยละ 34.8 และมีภารกิจหรือหน้าที่ในงานส่งเสริมการเกษตรที่รับผิดชอบ ด้านงานกลุ่มส่งเสริมเกษตรกร/สถาบันเกษตรกร ร้อยละ 38.3 2) ความต้องการในการพัฒนาทักษะการส่งเสริมการเกษตร พบว่า มีความต้องการในการพัฒนาทักษะการส่งเสริมการเกษตร ด้านการสื่อสาร ด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ ด้านการผลิตสื่อเพื่อการส่งเสริม ด้านการถ่ายทอด และด้านกิจกรรมสัมพันธ์ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และ 3) เพศ อายุ ประสบการณ์ในการส่งเสริมการเกษตร และภารกิจหรือหน้าที่ในงานส่งเสริมการเกษตร มีความสัมพันธ์กับความต้องการในการพัฒนาทักษะการส่งเสริมการเกษตรในทุกด้านอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

กนกวรรณ สิทธิพงษ์พานิช. 2551. ความต้องการฝึกอบรมของพนักงาน บริษัท เจ วอลเตอร์ ธอม สัน (ประเทศไทย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
กรมส่งเสริมการเกษตร. 2560. แผนยุทธศาสตร์ส่งเสริมการเกษตร ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579) และแผนปฏิบัติงานระยะ 5 ปี
(พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
บุญธรรม จิตต์อนันต์. 2540. ส่งเสริมการเกษตร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พันธ์จิตต์ สีเหนี่ยง, โชตนา ลิ่มสอน, เสาวลักษณ์ ฤทธิ์อนันต์ชัย และชัยกร สีเหนี่ยง. 2557. ความคิดเห็นของนักวิชาการส่งเสริมการเกษตรต่อระบบส่งเสริมการเกษตร: กรณีศึกษาพื้นที่ภาคกลาง. Veridian 7(6): 613-626.
ภาควิชาส่งเสริมและนิเทศศาสตร์. 2561. การส่งเสริมการเกษตร. คณะเกษตรกำแพงแสน. http://pirun.kps.ku.ac.th/ ~b5126380/doc5.html.
(5 กรกฎาคม 2561).
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. 2551. คู่มือเทคนิคการปรับปรุงและพัฒนาองค์กร เวอร์ชั่น 1.0. กรุงเทพ: บริษัท วิชั่น พริ้นท์ แอนด์
มิเดีย จำกัด.
สำนักงานการถ่ายทอดเทคโนโลยี. 2561. วิสัยทัศน์และอำนาจหน้าที่ของสำนักงานการถ่ายทอดเทคโนโลยี. กรมส่งเสริมการเกษตร. http://www.agritech.doae.go.th (1 กรกฎาคม 2561).
สุรินทร์ นิยมางกูร. 2556. ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์และสถิติที่ใช้. กรุงเทพฯ: บุ๊คส์ ทู ยู.
เสน่ห์ จุ้ยโต. 2554. การฝึกอบรมเชิงระบบทฤษฎีการเรียนรู้แนวใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 4. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Birner, R., Davis, K., Pender, J., Knonya, E., Anandajayasekeram, P., Ekboir, J., Mbabu, A. et al. 2006. From best practice to best fit: A framework for analyzing pluralistic agricultural advisory services worldwide. DC: International Food Policy Research Institute.
Hoffmann, V., Lamers, J., and Kidd, A. D. 2000. Reforming the organization of agricultural extension in Germany: lessons for other countries. Agricultural Research & Extension Network, Network paper, No. 98.
Krejcie, R. V., and Morgan D. W. 1970. Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement 30: 607-610.