งานวิจัยสาขาเกษตรศาสตร์กับความพร้อมในการเป็นครัวของโลก

                ในระยะหลัง ๆ มานี้ มีการพูดกันค่อนข้างบ่อยถึงความสำเร็จของประเทศไทยในเวทีการค้าโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเป็นผู้ส่งออกอาหารเลี้ยงพลโลก ความสำเร็จดังกล่าวไม่ใช่แต่เฉพาะการส่งออกข้าวเป็นอันดับหนึ่งของโลก หรือการส่งออกยางพารา ผลไม้ กุ้งและสัตว์น้ำ และอาหารกระป๋องต่างๆเท่านั้น แต่ที่น่ายินดีมากกว่านั้นก็คือ ปัจจุบันเรามีผลิตภัณฑ์เกษตรแปรรูปหลาย ๆ ชนิด ที่เราคงไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ หรือไม่น่าจะมีความสำคัญทางเศรษฐกิจระดับโลกไปได้ ถ้าเราย้อนหลังไปสัก 4-5 ปี เช่น ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปประเภทน้ำพริกแกง น้ำพริกแมงดา ซาละเปา ดิมซัม หรือแม้แต่ น้ำซอสสำเร็จรูป สำหรับทำส้มตำ ซึ่งกำลังได้รับความนิยมมากทั้งในสหรัฐอเมริกา และยุโรป

                นี่เป็นเพียงตัวอย่างขั้นต้นเท่านั้น ในอนาคตการพัฒนาธุรกิจอาหารสำเร็จรูปเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน

                อย่างไรก็ตาม ปัจจัยชี้วัดสำคัญ ที่จะส่งผลต่อความก้าวหน้าของอุตสาหกรรมอาหารของไทยน่าจะอยู่ที่ “วัตถุดิบ” ที่จะต้องมีคุณภาพสูง มีปริมาณสม่ำเสมอ และมีราคาต่ำ

                ในฐานะนักวิจัยในสายวิทยาศาสตร์เกษตร เราจะใช้พัฒนาการเหล่านี้มาเป็นหัวข้อวิจัยได้อย่างไรเกษตรกรของเราจะได้ประโยชน์จากธุรกิจครัวของโลกนี้อย่างไร ???