เราจะวิจัยเพื่ออะไรดี ???

ถ้าเราติดตามข่าวคราวทางสื่อต่าง ๆ อย่างสม่ำเสมอ จะเห็นได้ว่าโลกปัจจุบันวุ่นวายมากจริง ๆ ปัญหามีมากขึ้นเสียจนการทำงานทุกวันนี้เป็นเพียงลักษณะของการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า มากกว่าการป้องกันปัญหา อย่าว่าแต่จะหาเวลามานั่งคิดที่จะพัฒนาหรือมุ่งหานวัตกรรมใหม่อย่างที่สังคมเรียกร้องจากเรา เหล่านักวิจัยเลย

ทางด้านการวิจัย แต่เดิมที่เราร่ำเรียนกันมา ก็จะเป็นเรื่องของกระบวนการคิดและทดลองเพื่อสร้างองค์ความรู้หรือเพื่อแก้ไขปัญหาความยากจนของเกษตรกรเท่านั้น ปัจจุบันเป้าหมายของการวิจัยเพียงระดับนี้ดูเหมือนจะไม่พอแล้ว  รัฐบาลรวมถึงผู้ให้ทุนคาดหวังจากเรามากขึ้นกว่าเดิมมาก เป้าหมายของการวิจัยต้องเป็นผลผลิตหรือวิธีการผลิตที่สามารถแปรค่าเป็นตัวเงินได้  งานวิจัยที่ไม่นำไปสู่มูลค่าเพิ่ม (เงิน) หรือในรูปผลงานตีพิมพ์ซึ่งดีที่สุด คือผลงานภาษาอังกฤษ (กล่อง) นับว่าไม่ทรงคุณค่าแต่อย่างใด ถึงแม้ว่าบางเรื่องเราควรจะเก็บเป็นความลับของประเทศก็ตาม

กระแสความคิดเหล่านี้ของผู้ให้ทุน ของรัฐบาลหรือแม้แต่ของผู้บริหารองค์กรของเราเอง คงเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เรานักวิจัยคงต้องมีชีวิตอยู่กับกระแสนี้ต่อไป ปัจจัย (Factor) ที่ควรนำมาคิดร่วมในการกำหนดหัวข้อ หรือวัตถุประสงค์ของการวิจัย คงไม่ใช่รูปแบบเดิม ๆ อีกต่อไป เท่านั้นยังไม่พอ  ผลผลิตจากการวิจัยของเราคงไม่ใช่มุ่งเพื่อให้ขายได้ในตลาดในหมู่บ้าน ในเมือง หรือในประเทศ หรือแม้แต่เพื่อส่งออกเท่านั้น ปัจจุบัน

-จีนเป็นประเทศในกลุ่ม WTO ไปแล้ว

-เวียดนามกำลังพัฒนาการเกษตรและอุตสาหกรรมการเกษตร เพื่อการส่งออกเช่นกัน

-จีนซึ่งน่าจะเป็นตลาดรองรับสินค้าขนาดใหญ่ เพราะมีประชากรมาก ก็กำลังฉลองความสำเร็จในการส่งดาวเทียม และกำลังเตรียมการส่งสัตว์และมนุษย์ไปอวกาศ

ปัจจัยเหล่านี้ส่งผลทั้งเชิงบวกและเชิงลบต่อเศรษฐกิจและต่อการเกษตรของไทย และคงจะต่องานวิจัยของเราเช่นกัน

เราจะวิจัยเพื่ออะไรกันดี !!!